ธรรมะเพื่อประช : หน้า 278/589

ธรรมะเพื่อประช โทษของการไม่ต้อนรับแขก พระรัตนตรัยเป็นสรณะอันเกษม เป็นที่พึ่งอันสูงสุด ของสรรพสัตว์ทั้งหลาย มีอานุภาพไม่มีประมาณ เกินกว่าที่ผู้มีรู้ มีญาณจะคำนวณนับได้ ผู้เข้าถึงพระรัตนตรัย เป็นอันหนึ่งอัน เดียวกับพระรัตนตรัย จะเกิดความซาบซึ้งในพระคุณอันไม่มี ประมาณนั้น เมื่อยามมีทุกข์ท่านก็ช่วยขจัดปัดเป่าให้หมดทุกข์ได้ มีสุขแล้วก็ทําให้มีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไป ชีวิตของเราจะได้รับการ คุ้มครองจากพระรัตนตรัย ดังนั้นผู้รู้ทั้งหลายท่านจึงยึดเอา พระรัตนตรัย เป็นสรณะเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดในชีวิต การ เจริญสมาธิภาวนา ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง เป็นทางลัดที่สุดที่จะ ทําให้เราได้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน มีถ้อยคําที่เปรตตนหนึ่งกล่าวไว้ใน เปตวัตถุ ว่า “ดิฉันไม่มีที่พึ่ง ไม่มีที่อยู่อาศัย นอนบนเตียงของ คนตาย ที่เขาทิ้งไว้ในป่าช้า ดิฉันเป็นผู้ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ บันเทิงอยู่ เพราะทานของท่านพระสารีบุตร ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันมาครั้งนี้ เพื่อจะไหว้ท่านพระสารีบุตรผู้เป็นนักปราชญ์” ความเป็นมาของถ้อยคําที่หลวงพ่อได้ยกขึ้นมาข้างต้นนี้ ก็เนื่องมาจาก เปรตตนหนึ่งที่รู้สึกสำนึกในมหากรุณาของ พระสารีบุตรเถระ ที่ได้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ เรื่องก็มีอยู่ว่า ในสมัยพุทธกาล พระสารีบุตร พระมหาโมคคัลลานะ พระอนุรุทธะ