ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
โทษของการล่าสัตว์
มากมายนับไม่ถ้วน
เราจะเห็นว่า คนตระหนี่นั้นไปเทวโลกไม่ได้ เพราะไม่มี
เสบียงบุญพอที่จะนำพาไปสู่สวรรค์ ทิพยสมบัติทุกอย่างที่เกิด
ขึ้นในเทวโลก ต้องอาศัยการประกอบเหตุบนโลกมนุษย์นี้ทั้งสิ้น
และเมื่อทําแต่บาปอกุศลอย่างเดียว กระแสของความตระหนี่
และบาปอกุศลที่ทำไว้ จะดึงดูดให้ไปสู่ภพภูมิที่ต่ำ ได้อัตภาพ
ของเปรตซึ่งเป็นอบายภูมิ คือดินแดนที่ปราศจากความเจริญ
กล่าวคือจะพัฒนาอะไรก็ไม่ได้แล้ว ไม่มีการทําบุญเหมือนโลก
มนุษย์ เสวยแต่วิบากกรรมอันเผ็ดร้อนอย่างเดียว จนกว่าวิบาก
นั้นจะหมดสิ้นไป
ฉะนั้น ให้ทุกคนหมั่นสั่งสมบุญกันเป็นประจำเถิด
และใครก็ตามที่มาขัดขวาง หรือมาห้ามเราไม่ให้ทำบุญนั้น
เป็นการแสดงว่าเขาไม่อยากไปสวรรค์กัน เพราะเขายังไม่รู้จัก
โทษของความตระหนี่ว่ามีวิบากอันเผ็ดร้อนเพียงไร คนพาล
เหล่านั้นไม่สรรเสริญการให้ทาน แต่เราเป็นฝ่ายของนักปราชญ์
บัณฑิต เป็นนักสร้างบารมี เป็นผู้รู้คุณค่าของบุญ ก็ต้องสั่งสม
บุญให้ยิ่งๆ ขึ้นไป และต้องหมั่นฝึกใจให้หยุดนิ่งให้ได้ทุกวัน
จนกว่าจะได้ที่พึ่งภายใน คือได้เข้าถึงพระธรรมกายกันทุกคน