ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
โทษของความประมาท
๑๑๗
คุณค่าของเวลา เที่ยวเตร็ดเตร่หาความสนุกสนาน เพลิดเพลิน
ไปวันๆ ไม่ได้พัฒนาจิตใจและคุณธรรมให้สูงขึ้นมา การตามใจ
ตนเอง ตามใจกิเลสเป็นประจำ จะทำให้เราก้าวไปสู่ความเสื่อม
หาความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตไม่ได้
*เหมือนในสมัยพุทธกาล มีเศรษฐีคนหนึ่งสั่งสมทรัพย์ไว้
เป็นจํานวนหลายโกฏิ มีลูกชายเพียงคนเดียว พ่อแม่รักลูกมาก
แต่ว่ารักลูกไม่ถูกวิธี ไม่ยอมส่งลูกเรียนหนังสือ เมื่อตนเอง
สิ้นชีวิตลง ลูกก็คบหามิตรชั่ว ดื่มเหล้าเมายา เล่นการพนัน
ทำให้ชีวิตจมปลักอยู่ในอบายมุข ซึ่งเป็นปากทางแห่งความเสื่อม
เงินทองที่ตนเองมีนั้น ถ้ารู้จักใช้สอยก็สามารถประคับ
ประคองให้ชีวิตดำรงอยู่ได้อย่างสบายๆ ตลอดชีวิต แต่ความไร้
ปัญญา แม้มีทรัพย์เป็นล้านเป็นโกฏิก็หมดสิ้นไปเพียงไม่กี่วัน
เมื่อเงินหมด ลูกเศรษฐีเที่ยวขอยืมเงินคนอื่น เมื่อถูกเจ้าหนี้ตาม
มาทวง ก็ต้องขายเรือกสวนไร่นาที่พ่อแม่มอบไว้ให้เป็นมรดก
เอาไปใช้หนี้ ต่อมาก็ขายบ้านขายทุกสิ่งทุกอย่าง จนเหลือแต่ตัว
แล้วเที่ยวขอทานเขากิน ไปอาศัยพักอยู่ที่ศาลาคนอนาถา เพื่อน
ที่เคยร่วมสรวลเสเฮฮาด้วยกัน ก็หลบหนีหายหน้าหายตาไปหมด
*มก. เล่ม ๔๙ หน้า 5