นางเรวดีกับวิมานและนรก : หน้า 41/589

คิดกลับใจ ก็สายเสียแล้ว ๔๐ ชั้นดาวดึงส์ นางเรวดีกลับมารับมรดกครอบครองสมบัติทั้งหมด วันนั้นเองขณะที่นางกำลังนอนหลับอยู่ ได้มีเสียงดังสนั่นจาก ฟากฟ้าว่า “ท่านทั้งหลาย อีก ๗ วัน นางเรวดีจะต้องตาย แล้ว ไปตกนรก” เสียงนี้ทำให้ผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นพากันตกใจกลัว เป็นเสียงของยักษ์ตนหนึ่งที่ได้รับคำสั่งจากท้าวเวสสุวัณมหาราช ให้มาบอก แล้วในวันที่ ๗ เมื่อนางเสียชีวิต ยักษ์ ๒ ตน ก็ไปรับ นางมาดูวิมานของนันทิยเทพบุตร ก่อนที่จะไปรับโทษในนรก นางถามยักษ์ว่า “วิมานนี้ มีรัศมีรุ่งเรืองเหมือนพระอาทิตย์ งดงามวิจิตรสุดที่จะพรรณนา ใครช่างมีบุญวาสนาได้เป็น เจ้าของวิมานอันสวยงามเช่นนี้” ยักษ์จึงบอกว่า “เจ้ายังจำ นันทิยะได้ไหม เขาคือเจ้าของวิมานนี้ เพราะเขาเป็นผู้ไม่ตระหนี่ นําเพ็ญบุญกุศลไม่เคยขาด” นางกล่าวว่า “จำได้ เขาคือสามีของข้าเอง ข้าเป็นภรรยา ของเขา ได้รับความเป็นใหญ่ในเรือนเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่ บัดนี้ เขาตายแล้วได้เสวยทิพยวิมานแห่งนี้ ข้าเองเป็นภรรยาก็ควรจะ ได้อยู่ในวิมานนี้ด้วยเช่นกัน” ยักษ์ทั้งสองจึงบอกว่า “อย่าเพ้อฝันไปเลย นางผู้มีใจบาป เจ้าต้องไปอยู่ในนรกเท่านั้น” แล้วจับแขนนางคนละข้าง ฉุด