ข้อความต้นฉบับในหน้า
สูจิโลมยักษ์
๔๔๐
ดูแล้วไม่น่าเลื่อมใส คราวที่แล้วหลวงพ่อได้พูดถึงเรื่องของยักษ์
ตนหนึ่ง ที่ชื่อสูจิโลมะ ยักษ์ผู้มีขนแข็งเหมือนเข็มทิ่มแทงตนเอง
และที่ไปเกิดเป็นยักษ์ชั้นต่ำา เพราะว่าไม่ได้ให้ความเคารพเอื้อเฟื้อ
ต่อศาสนสมบัติของสงฆ์ และมีอัธยาศัยหงุดหงิดฉุนเฉียวง่าย
ยักษ์มีหลายประเภท มีหลายระดับชั้น ตั้งแต่ยักษ์ชั้นสูง
ยักษ์ชั้นกลาง ลงไปจนถึงยักษ์ชั้นล่าง ยักษ์ที่เป็นอริยบุคคลก็มี
เช่นพระเจ้าพิมพิสารที่เราคุ้นชื่อกันดี ท่านเป็นพระอริยบุคคล
ชั้นโสดาบัน แต่ว่าท่านชอบที่จะมาเป็นยักษ์เพราะว่าคุ้นเคย
ก็เลยได้มาเกิดเป็นยักษ์ชั้นสูงอยู่ในระดับยักษ์ผู้ปกครอง
ยักษ์ที่ได้เข้าถึงไตรสรณคมน์ก็มี ถึงพระรัตนตรัยเป็น
ที่พึ่งที่ระลึก เพราะได้ทำบุญเอาไว้ในพระพุทธศาสนา เป็นยักษ์
ใจบุญ ชอบประพฤติธรรม ชอบทำบุญ แต่ว่าเวลาทำบุญมักจะ
หงุดหงิดง่าย คือจะมีเรื่องจุกจิกกวนใจ ที่ทำให้ต้องหงุดหงิดอยู่
เรื่อยๆ ทำให้ขุ่นมัวขัดเคืองใจ บุญก็ได้แต่ว่ามีวิบัติเพื่อเข้ามาด้วย
จึงได้บุญไม่เต็มที่ ไม่บริสุทธิ์ล้วนๆ มีบาปเข้ามาเจือ ดังนั้น
แทนที่จะได้ไปอยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ กำลังบุญก็ไปได้แค่ชั้น
จาตุมหาราชิกา
ส่วนยักษ์ที่เป็นฌานลาภก็มี คือสมัยเป็นมนุษย์ได้
โลกียฌานแต่มักโกรธ ที่เป็นยักษ์กัลยาณชนก็มี เป็นยักษ์ปุถุชน