การลงโทษในนรก : หน้า 42/589

Dsuem ประชาช คิดกลับใจ ก็สายเสียแล้ว ๔๑ กระชากไปสู่นรก เมื่อถึงเขตอุสสทนรก ซึ่งเป็นขุมบริวารชั้นใน ล้อมรอบนรกขุมใหญ่แห่งหนึ่ง จึงกล่าวว่า “นรกนี้เป็นที่อยู่ของ เจ้า เจ้าจะต้องได้รับทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่” กล่าวแล้วยักษ์ก็ อันตรธานหายไป นายนิรยบาล ๒ ตน ก็ปรากฏขึ้น มีรูปร่างใหญ่มหึมา น่ากลัว เข้ามาฉุดกระชากนางไปยังชุมนรก นางตกใจมาก จึง ถามนายนิรยบาลว่า “เหตุใดท่านจึงนำข้ามายังสถานที่สกปรก เต็มไปด้วยสูตรและคูถ ที่มีกลิ่นเหม็นฟุ้งเช่นนี้” นายนิรยบาล จึงตอบว่า “ที่นี่เป็นที่รับกรรมของเจ้า เจ้าต้องอยู่ที่นี่ ชดใช้กรรม ๑,๐๐๐ ปีนรก” นางจึงถามว่า “ข้าได้ทำผิดอะไรร้ายแรงจึงต้องมาอยู่ที่นี่ จะขอไปอยู่ที่อื่นไม่ได้หรือ” นายนิรยบาลสั่นศีรษะ แล้วบอกว่า “ไม่ได้หรอก เจ้าเป็นคนใจบาปหยาบช้า ประพฤติทุจริตด่าว่า พระอรหันต์” แล้วนายนิรยบาลได้พรรณนาถึงโทษทัณฑ์ที่จะได้รับ นางฟังแล้วเกิดความสยดสยอง จึงพร่ำพิไรรำพันว่า “ขอให้ท่านโปรดเมตตา พาข้าพเจ้าไปส่งยังมนุษยโลก ก่อนเถิด ข้ากลับไปแล้วจะหมั่นสร้างบุญกุศล ทําทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา จะไม่กระทำกรรมอันหยาบช้าแม้เพียงเล็กน้อย ท่านโปรดอนุญาตเพื่อให้ข้าได้กลับไปทำสิ่งที่ดีงามก่อนเถิด”