กรรมของการรังแกสัตว์ : หน้า 207/589

กรรมของการรังแกสัตว์ ๒๐๖ ฝ่ายพระราชาไม่ทรงพิจารณาให้ดีเสียก่อน ก็รับสั่งให้ ราชบุรุษเอาตัวท่านไปเสียบไว้ที่หลาว พวกราชบุรุษจึงนำตัว ท่านไปเสียบไว้ที่หลาวไม้ตะเคียนในป่าช้านั่นแหละ ถึงแม้ว่า ดาบสจะเป็นผู้มีฤทธิ์มีเดชมาก ไม่มีใครสามารถฆ่าท่านได้ หาก ท่านจะเหาะหนีไป ก็กลัวเจ้าหน้าที่จะเหมารวมไปถึงนักบวช ทั้งหมดว่าเป็นผู้ไม่มีศีล ต่อไปก็จะอยู่กันอย่างไม่มีความสุข ท่านจึงยอมให้เขาทรมานอยู่อย่างนั้น แต่ทว่าหลาวไม้ตะเคียนที่ เอามาเสียบร่างกายของท่านนั้น จะเสียบจะแทงอย่างไรก็ไม่เข้า จึงได้เปลี่ยนเอาหลาวไม้สะเดามาเสียบบ้าง ก็ยังเสียบไม่เข้าอีก เอาหลาวเหล็กมาเสียบก็ไม่เข้าอีกเหมือนกัน ท่านดาบสจึงใคร่ครวญดูบุพกรรมของตนเอง เมื่อระลึก ชาติไปดูว่า กรรมอะไรหนอทำให้ต้องได้รับโทษ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ ทําความผิดในครั้งนี้ ท่านจึงรู้เห็นในญาณว่า ในภพชาติก่อนได้ เกิดเป็นลูกชายของช่างไม้ ติดตามไปถากไม้กับบิดา และจับ แมลงวันมาตัวหนึ่งแล้วเอาหนามไม้ทองหลางมาเสียบ บาป กรรมนั้นเองตามมาทันแล้ว ท่านรู้ตัวว่าไม่อาจพ้นบาปกรรมนี้ได้ จึงบอกพวกราชบุรุษว่า “ถ้าท่านต้องการจะเอาหลาวเสียบเรา จงใช้หลาวไม้ทองหลางเถิด” พวกราชบุรุษได้ทำตาม แล้วก็วาง คนซุ่มรักษาอยู่ เพื่อคอยดูผู้ที่จะแอบมาช่วยเหลือดาบส ในวันนั้นเอง ทีปายนดาบสนึกถึงเพื่อนที่ไม่ได้พบกันมา