ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว
១៤៩
แล้วทำให้สลบด้วยการบีบคอ ควักนัยน์ตา แล้วฆ่าให้ตาย
เอาแต่เนื้อไว้ ลอยชากศพลงไปในแม่นํ้าคงคาแล้วทําพิธี
บวงสรวงเทวดา กรรมที่พระเจ้าพรหมทัตทรงกระทำในครั้งนั้น
เป็นบาปอกุศลอย่างยิ่ง กรรมชั่วนั้นส่งผลในทันที ได้มียักษ์
ตนหนึ่งชื่อว่า อัชชิสกตะ มาควักนัยน์ตาข้างขวาของพระองค์ไป
เวทนาอย่างใหญ่หลวงบังเกิดขึ้นกับพระองค์ ถึงกับนอนร้อง
ครวญครางอยู่บนที่บรรทม
ในขณะนั้นเอง มีแร้งตัวหนึ่งบินมาจับอยู่บนยอดไม้ เมื่อ
กินเนื้อหมดแล้วทิ้งกระดูกลงมา ซึ่งเป็นกระดูกที่มีปลายคมกริบ
ปลายกระดูกนั้นตกลงมาที่พระเนตรข้างซ้ายเข้าให้อีก ทำให้
พระเนตรทั้งสองแตกไป เหมือนถูกหลาวเหล็กแทง
เมื่อได้ประสบกับความทุกข์ทรมานเข้าแล้ว จึงหวน
คิดถึงถ้อยคําของอาจารย์ที่เคยกล่าวตักเตือนตนเองไว้ว่า คนที
สร้างกรรมก็ย่อมจะเสวยวิบากที่สมควรแก่กรรม อาจารย์ก็
ตักเตือนเราแล้ว ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แต่ตัวของเรากลับ
ไม่เชื่อฟัง จึงต้องประสบกับความทุกข์อย่างนี้ พระเจ้าพาราณสี
นั้นนอนบ่นเพ้ออยู่อย่างนี้ จนกระทั่งสวรรคตลง ตายแล้วก็ไป
บังเกิดในนรก ส่วนปุโรหิตมิจฉาทิฏฐิไม่สามารถทําความเป็นใหญ่
ให้ตนเองได้ เมื่อพระราชาสวรรคต ไพร่พลก็แตกกระสาน
ซ่านเซ็นไป