ข้อความต้นฉบับในหน้า
อุปฆาต ก ก ร ร ม
៥០៤
จึงคิดปลงพระชนม์พระบรมศาสดา และพยายามหาพันธมิตร
จึงเข้าไป
เห็นพระเจ้าอชาตศัตรูผู้จะเป็นพระราชาคนต่อไป
เกลี้ยกล่อมโดยใช้ฤทธิ์ที่ตนเองพอมีอยู่ เป็นโลกียฌาน แสดง
ฤทธิ์ทำให้พระกุมารเลื่อมใส แล้ววางแผนกันว่า ตนเองจะ
ปกครองสงฆ์ ส่วนพระกุมารปลงพระชนม์พระราชบิดา แล้วจะ
ได้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน เราสองคนจะได้เป็นใหญ่กันคนละทาง
พระเจ้าอชาตศัตรูได้ฟังคำแนะนำเช่นนั้น ทีแรกก็ยัง
ชั่งใจอยู่ แต่เมื่อถูกยุยงหนักเข้า จึงเหน็บกริชลอบเข้าไปปลง
พระชนม์พระบิดา แต่ด้วยความเป็นเด็กที่ไม่เคยทำความผิด
มาก่อนจึงทำให้ส่ออาการพิรุธจนเห็นได้ชัด เหล่าทหารรักษา
พระองค์จึงพากันจับพระองค์ไว้ สอบสวนซักถาม ได้ความว่า
ต้องการจะปลงพระชนม์พระราชบิดา จึงถามต่อไปว่าใครเป็น
ผู้บงการใช้ให้มาทําอย่างนี้ เมื่อทราบว่าพระเทวทัตแนะนำให้ท่า
ก็พูดอะไรไม่ออก จึงได้เข้าไปกราบทูลให้พระเจ้าพิมพิสารทรง
ทราบ ด้วยความที่พระราชาทรงรักพระกุมารมาก จึงทรง
ประทานอภัยโทษ นี่แหละหัวใจของพ่อ ยอมเจ็บด้วยตนเอง
แต่ไม่ให้ลูกรักเสียใจ เมื่อทราบว่าลูกต้องการราชสมบัติ จึงยก
สมบัติทั้งหมดให้ลูกชาย
แม้กระนั้นแล้วก็ตาม ด้วยความเป็นผู้คบคนพาลเป็นมิตร