ข้อความต้นฉบับในหน้า
ก ร ร ม ข อ ง คนฆ่าพระ
๑๑๐
ลูกศิษย์หนุ่มไม่ยอมเชื่อ แต่ก็คิดว่าจะฆ่าสัตว์ที่ไม่มี
เจ้าของ ถึงจะไม่โดนปรับ เมื่อเดินไปพบพระปัจเจกพุทธเจ้าซึ่ง
กำลังเดินบิณฑบาต จึงคิดว่า พระสมณะรูปนี้ไม่มีพ่อไม่มีแม่
เอาล่ะ เราจะทดสอบศิลปะกับพระสมณะรูปนี้แหละ จึงดีด
ก้อนกรวด เล็งช่องหูเบื้องขวาของพระปัจเจกพุทธเจ้า ก้อนกรวด
เข้าไปโดนช่องหูข้างขวา ทะลุออกช่องหูข้างซ้าย ทุกขเวทนา
แสนสาหัสได้เกิดขึ้นกับท่าน พระปัจเจกพุทธเจ้าท่านไม่สามารถ
เดินบิณฑบาตต่อไปได้ จึงเหาะกลับไปพักที่บรรณศาลา ในที่สุด
ก็ต้องปรินิพพาน เพราะการกระทำของชายหนุ่มคนนั้น
สาธุชนที่เคยใส่บาตร ไม่เห็นท่านออกมาบิณฑบาต จึง
ตามไปดูที่บรรณศาลา เห็นท่านปรินิพพานแล้วก็ร้องไห้คร่ำครวญ
ช่วยกันน่าร่างของท่านไปฌาปนกิจ ส่วนชายหนุ่มก็ไปดูผลงาน
ของตนเอง จําพระปัจเจกพุทธเจ้าได้ จึงพูดด้วยความภูมิใจว่า
นี้เป็นฝีมือของตนเอง ไม่ได้สำนึกในบาปกรรมที่ตนเองก่อไว้เลย
ชาวบ้านรู้เข้า จึงพากันรุมประชาทัณฑ์จนสิ้นชีวิต หลังจาก
ตายไป เขาตกนรกหมกไหม้ยาวนาน ถูกไฟนรกเผาผลาญอยู่
ในอเวจีมหานรก จนกระทั่งแผ่นดินสูงขึ้นโยชน์หนึ่ง จึงพ้น
จากนรก แต่ยังมีเศษกรรมเหลืออยู่ จึงไปเกิดเป็นเปรตที่ถูก
ค้อนเพลิงทุบหัว ได้รับทุกข์ทรมานอยู่ที่ยอดเขาคิชฌกูฏ