ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
กรรมที่ทำให้คนอื่นแท้งลูก
๔๕๑
ได้เข้าไป
สมัยต่อมา พระเถระ 4 รูป ออกพรรษาในชนบท ก็เดิน
ทางกลับมายังกรุงสาวัตถีเพื่อเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา
พักในราวป่าที่สมบูรณ์ด้วยร่มเงาและน้ำ ไม่ไกลจากบ้านของ
กุฎมพี่เท่าไร ตกกลางคืน พระเถระต่างแยกย้ายกันไปบำเพ็ญ
สมณธรรม นางเปรตเมื่อเห็นเป็นโอกาสดี จึงไปปรากฏกาย
ให้พระเถระได้เห็นด้วยตาเนื้อ เพื่อขอส่วนบุญ
พระสังฆเถระเห็นเปรตก็ไม่ได้ตกใจอะไร เพราะรู้ว่า
เปรตต้องการมาขอส่วนบุญ จึงได้พูดคุยซักถามนางเปรตว่า
“เจ้าเปลือยกาย มีรูปพรรณอัปลักษณ์ ส่งกลิ่นเหม็นเน่าฟัง
แมลงวันตอมเต็มไปหมด เมื่อเป็นมนุษย์เจ้าไปทำอะไรไว้ มายืน
อยู่ในที่นี้เพื่อต้องการอะไร”
นางเปรตเมื่อถูกพระมหาเถระถามอย่างนั้น จึงเล่าถึง
บาปกรรมที่ได้ทําเอาไว้ ให้ท่านรับฟังว่า “ท่านผู้เจริญ ดิฉันเป็น
เปรต ถึงทุคติเกิดในเปตโลก เพราะกระทำกรรมชั่วช้าไว้ จึงต้อง
จากโลกนี้ไปอย่างทุกขเวทนา เวลาเช้าดิฉันคลอดบุตร ๕ คน
ในเวลาเย็นอีก ๕ คน แล้วก็กินลูกเหล่านั้นของตนเอง ถึงกินลูก
ทั้ง ๑๐ คนเหล่านั้น ก็ไม่อาจบรรเทาความหิวได้ หัวใจของดิฉัน
เร่าร้อนทุกข์ตรม เพราะความเศร้าโศกและความหิว ดิฉันไม่ได้
ดื่มน้ำที่ควรดื่ม ขอท่านจงดูดิฉันผู้ถึงความหายนะเช่นนี้เถิด”