กรรมของคนโกงที่ธรณีสงฆ์ : หน้า 524/589

ธรรมะเพื่อประช กรรมของคนโกงที่ธรณีสงฆ์ ๕๒๓ เป็นคนละโมบเห็นแก่ได้ ไม่นึกว่าจะเป็นบาปเป็นกรรม จึงได้ ถอนเสาศิลาแบ่งเขตนา แล้วขยับเลื่อนไปปักกินเขตแดนที่นา ของสงฆ์ ซึ่งล่วงเข้าไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น โดยไม่นึกว่า บาปกรรมจะมีจริง และจะเกิดผลทุกข์ทรมานเช่นที่ข้าพเจ้า กำลังได้รับอยู่นี่แหละ เป็นเหมือนหลักศิลาปักแน่นเคลื่อนไหว ไม่ได้” จากนั้นเปรตได้ยกมือขึ้นชี้บอกทางพระภิกษุทั้งหลายว่า “โน่นแน่ะ ทางไปเมืองที่พระคุณเจ้าประสงค์จะไป” แล้วกล่าว ต่อไปว่า “เมื่อพระคุณเจ้าไปแล้ว ขอจงได้โปรดเมตตาบอก มนุษย์ทั้งหลายด้วยว่า อย่าเอาเยี่ยงอย่างข้าพเจ้า ขึ้นชื่อว่า บาปกรรมแม้เพียงเล็กน้อยอย่าได้กระทำ เพราะผลของบาปน่า กลัวเหลือเกิน ดูตัวข้าพเจ้าเถิด มิเพราะความโลภดอกหรือ จึงต้องมารับทุกข์ทรมานเช่นนี้ ความโลภอันประกอบด้วยความ โง่เขลารู้เท่าไม่ถึงการณ์ ไม่รู้ว่าบาปบุญมีจริง มีความโลภอยาก ได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ ได้เป็นเจ้าของครอบครองที่ดินสงฆ์อยู่ เพียงไม่กี่ปี แต่ครั้นตายแล้วต้องมาเสวยทุกขเวทนายาวนาน ถึง ๔ พุทธันดร ซึ่งมันไม่คุ้มกันเลย เพราะฉะนั้น ขอให้พระคุณเจ้าช่วยอนุเคราะห์บอก มนุษย์ทั้งหลายว่า อันสถานที่ที่เป็นของสงฆ์ เช่นที่วัดวาอาราม