บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ (๓) : หน้า 308/589

ธรรมะเพื่อประชาชน | บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ (๓) ๓๐๗ หยาบช้า ไม่เป็นที่รักของพสกนิกร และเหล่าอาณาประชาราษฎร์ ก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง เวลาพระราชาเสด็จไปที่ไหน พสกนิกรต่างได้รับความเดือดร้อนกันทั่วหน้า มีอยู่วันหนึ่ง พระราชาทรงถือพระขรรค์ เสด็จไปใน เมืองตามลำพัง เจอใครที่ไม่แสดงความเคารพหรือกีดขวางทาง ก็เอาพระขรรค์ฟันใส่ทันที ทำให้ถึงแก่ความตายกันหลายคน ด้วยวิบากกรรมนั้น พระราชาได้ตกไปอยู่ในนรกเสวยทุกข์ใน ทุคติเป็นเวลายาวนาน เมื่อพ้นจากนรกก็มาบังเกิดเป็นสัตว์- เดียรัจฉานอีกหลายร้อยชาติ เมื่อมาภพชาตินี้ แม้จะได้เป็น พระพุทธเจ้าแล้ว วิบากกรรมเล็กๆ น้อยๆ ที่เคยทําเอาไว้ตั้งแต่ ครั้งยังเป็นอนิยตโพธิสัตว์อยู่ ก็ยังตามมาส่งผล ทำให้ก้อนหินที่ พระเทวทัตกลิ้งลงมากระทบฝ่าพระบาท จนเกิดห้อพระโลหิต แผลนั้นกลายเป็นฝันพองขึ้น พระองค์ถูกหมอชีวกผ่าหนังที่บวม จึงหายเป็นปกติ นอกจากนี้ยังมีกรรมอีกอย่างหนึ่ง ที่ตามบีบคั้นพระองค์ อยู่เป็นประจํา คือพระองค์ทรงเป็นโรคปวดศีรษะ เหมือนมีใคร เอาชะเนาะมาบีบกระหม่อมพระองค์เอาไว้ แต่อาศัยธรรมะภายใน ทําให้สามารถระงับความเจ็บปวดเหล่านั้นไว้ได้ ที่เป็นเช่นนี้ เพราะในอดีตพระโพธิสัตว์บังเกิดเป็นหัวหน้าของชาวประมง