โทษภัยจากคำส่อเสียด : หน้า 156/589

ธรรมะเพื่อประชาชน โทษภัยจากคำส่อเสียด ๑๕๕ คือหากเข้าใกล้เกินไปก็นำแต่ความร้อนมาให้ ถ้าหากออกห่าง เกินไป ก็อาจหนาวเย็น เป็นผลเสียทั้งสองด้าน หากเราสามารถดำรงตนอยู่อย่างนี้ โดยไม่หลงเชื่อ ถ้อยคำของคนที่มักส่อเสียด ชีวิตย่อมมีแต่ความสุขทั้งร่างกาย และจิตใจ เหมือนเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล สมัยนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ที่พระเชตวันมหาวิหาร ทรง สดับว่า ภิกษุฉัพพัคคีย์พูดจาใส่ร้ายป้ายสีให้ภิกษุสงฆ์เกิดความ บาดหมางกัน จึงตรัสเรียกมาถามว่า “จริงหรือเปล่าภิกษุทั้งหลาย ที่พวกเธอพูดจาส่อเสียด ป้ายร้ายให้หมู่สงฆ์เกิดความแตกแยก ทะเลาะวิวาท ขาดความสามัคคีกัน” เมื่อพวกภิกษุฉัพพัคคีย์ยอมรับ พระองค์จึงติเตียนว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ขึ้นชื่อว่าวาจาส่อเสียด เป็นของที่คมกล้า ประดุจประหารด้วยอาวุธ หากถูกยุยงบ่อยๆ ความเหนียวแน่น ปรองดอง ที่เคยมั่นคงก็จะแตกสลายไปได้ เพราะวาจาส่อเสียด สามารถทำให้มิตรภาพที่ผูกพันกันมายาวนานต้องแตกสลายได้ เหมือนแก้วน้ำที่แตกแล้วไม่มีวันต่อให้ติดได้เหมือนเดิม หาก พวกเธอพูดจาส่อเสียดอย่างนี้บ่อยเข้า ความบาดหมางใจที่ยัง ไม่เกิดขึ้น ก็จะเกิดขึ้นมา ส่วนความบาดหมางที่มีอยู่แล้ว ก็จะ เจริญมากขึ้น” แล้วพระพุทธองค์ทรงยกอุทาหรณ์สอนใจให้ฟังว่า