ข้อความต้นฉบับในหน้า
เปรตหญิงสาว วผู้หิวโหย
៤៦៨
ตามที่เห็นมารดาบิดาปฏิบัติกัน ส่วนเด็กหญิงคนนี้ไม่มีความ
ศรัทธา เพราะไม่ได้สั่งสมกุศลเอาไว้ จึงไม่เอื้อเฟื้อต่อพระเถระ
ยืนนิ่งอยู่เฉยๆ พระเถระเห็นความประพฤติในอดีตของนางว่า
การที่นางมาเกิดในตระกูลสังสารโมจกะนี้ เพราะเป็นผู้ไม่มีศรัทธา
และมีความเห็นผิด และยังทราบอีกว่า ถ้าเด็กหญิงคนนี้ไหว้
พระแล้ว ก็ไม่ต้องไปเกิดในนรกแต่จะเกิดเป็นเปรตแทน และ
จะได้ครอบครองทรัพย์สมบัติเพราะอาศัยบุญนี้ จึงมีจิตกรุณา
กล่าวกับเด็กหญิงเหล่านั้นว่า “พวกเธอทั้งหลายไหว้ภิกษุเป็น
การดีแล้ว แต่เด็กหญิงคนนี้ยืนนิ่งอยู่เหมือนคนไม่มีโชค”
เมื่อพระเถระให้นัยดังนี้แล้ว เด็กหญิงเหล่านั้นจึงพากัน
จับมือนางมาไหว้แทบเท้าพระเถระ สมัยต่อมา นางเจริญวัยขึ้น
บิดามารดาได้ยกนางให้บุตรของเศรษฐี เมื่อครรภ์แก่เต็มที่ นาง
ก็เสียชีวิตขณะมีครรภ์ ตายไปได้ไปบังเกิดเป็นเปรต ไม่มีเสื้อผ้า
อาภรณ์รูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว ถูกความหิวกระหายครอบงำ
อยู่ตลอดเวลา เที่ยวไปในตอนกลางคืน อยู่มาวันหนึ่งนางแสดง
ตนให้พระสารีบุตรเถระได้เห็น
พระเถระเห็นนางแล้วจึงถามว่า “ท่านเปลือยกาย มี
รูปร่างน่าเกลียด ซูบผอมสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น มีแต่ซี่โครง
ท่านเป็นใครเล่า มายืนอยู่ในที่นี้เพื่ออะไร” นางเปรตผู้น่าสงสาร
ได้ฟังดังนั้นแล้วจึงตอบพระเถระว่า “ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉัน