ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
ก ร ร ม ข อ ง ค น ห ล ง อำนาจ
๒๑๓
พิจารณาดูเถิด เราเกิดมาแต่ละชาติ เราไม่ได้นำอะไร
ติดตัวมาเลย มีแต่บุญและบาปเท่านั้นที่ติดตัวเรามา ใครสั่งสม
บุญเอาไว้มาก บุญนั้นก็จะกลั่นกลายมาเป็นสมบัติรอคอยให้เรา
มีใช้จ่ายได้อย่างสะดวกสบาย มีรูปกายที่แข็งแรง ไม่พิกลพิการ
ไม่เจ็บป่วยไข้ มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด สามารถรู้แจ้งแทงตลอด
ในความรู้ของครูอาจารย์ได้อย่างง่ายดาย แต่บางคนสั่งสมบุญ
เอาไว้น้อย แถมยังขัดขวางการทำความดีของคนอื่น อีกทั้ง
ยังทําบาปอกุศลเอาไว้มาก เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ก็ต้องยากจน
แสนเข็ญ แม้จะหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ก็ไม่มี ชีวิตที่เกิดมาดู
เหมือนจะมารับใช้กรรมอย่างเดียว ครั้นเป็นอย่างนี้ โอกาสที่
จะสั่งสมบุญก็มีน้อยลงไป เส้นทางไปสู่สวรรค์ก็จะหาไม่เจอ
แล้วโอกาสที่จะได้ปฏิบัติธรรมเพื่อแสวงหาพระนิพพานนั้น
ไม่ต้องพูดถึง ส่วนพวกเราทั้งหลายได้โอกาสดีๆ อย่างนี้มาแล้ว
อย่าประมาท ให้รีบขวนขวายสั่งสมบุญให้กับตนเองให้มากยิ่งๆ
ขึ้นไป ก่อนที่โอกาสทองของชีวิตจะผ่านเลยไป แล้วเราจะไม่
ต้องมาเสียใจภายหลังกัน
*ดังเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสมัยอดีต มีพระราชาทรง
พระนามว่า ปิงคละ ในสุรัฏฐประเทศ ได้เสด็จไปเฝ้าพระเจ้า
*มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๕๑๖