โทษของการเห็นผิด : หน้า 76/589

Dsuem ประชาช โทษของการเห็นผิด ๗๕ พระดาบสนั้น แล้วจะได้ตำแหน่งกลับคืนมา ปุโรหิตเองเป็นคน มีความเห็นผิดเช่นเดียวกัน ก็เห็นพ้องด้วย และไปทำตามที่ นางบอก จากนั้นอีกไม่กี่วัน พระราชาทรงหายกริ้วปุโรหิต จึงคืนตำแหน่งให้ ปุโรหิตเลยยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่ว่าที่ได้ฐานันดร คืนมา เพราะไปถ่มน้ำลายรดพระดาบส ต่อมาเกิดการจลาจลที่ชายแดน พระราชาจึงจัดเตรียม กองทัพเพื่อออกไปปราบ ด้วยความหวังดีอยากให้พระราชา รบชนะ ปุโรหิตก็กราบทูลตามที่ตนเองเข้าใจว่า “ถ้าหาก พระองค์ทรงประสงค์ชัยชนะ ก็ขอเชิญเสด็จไปถ่มน้ำลายรด พระดาบส แล้วจะมีชัย” พระราชาก็ทำตามอีก ทั้งรับสั่งให้ ข้าราชบริพาร รวมทั้งทหารทั้งหมด ไปถ่มน้ำลายรดพระดาบส และทิ้งไม้สีฟันไว้บนชฎา ทำให้พระดาบสเปรอะเปื้อนไปด้วย น้าลายและไม้สีฟันเต็มไปหมด แต่พระดาบสไม่ได้สนใจสังขาร ร่างกาย และท่านก็ไม่ได้อดทนอะไร เพราะท่านมีความสุขอยู่ใน ฌานสมาบัติ จึงไม่มีใจโกรธเคืองแต่อย่างใด แต่เสนาบดีผู้มีคุณธรรมมาพบเข้า เห็นว่าการ ประทุษร้ายต่อผู้ทรงศีล เป็นการไม่สมควรอย่างยิ่ง จึงไป นมัสการพระดาบส ช่วยชำระล้างร่างกายให้ท่าน ชโลมผิวกาย ด้วยของหอมอย่างดี แล้วพนมมือเรียนถามท่านด้วยความ เคารพนอบน้อมว่า “ท่านดาบสผู้เจริญ พวกคนพาลโง่เขลา