โทษของความโกรธในธรรมะ : หน้า 550/589

ธรรมะเพื่อประชาชน โทษของคน มักโกรธ ៥៤៩ แต่น้ำดื่มที่เตรียมไว้ในบริเวณนั้น กลับแห้งขอดทุกแห่ง พระราชกุมารไม่ได้เสวยน้ำ อีกทั้งวิบากกรรมที่ทำไว้กับพระ ปัจเจกพุทธเจ้า ส่งผลให้พระองค์สวรรคตในที่นั้นทันที และไป บังเกิดในอเวจีมหานรก ถูกเปลวไฟแผดเผา เสวยความทุกข์ ทรมานแสนสาหัส จะเห็นว่า ความโกรธเป็นภัยต่อตัวเราอย่างยิ่ง ความ โกรธเกิดจากอารมณ์ที่ไม่พอใจ ไม่สบายใจ ขุ่นข้องหมองใจ หงุดหงิด อันเป็นเหตุก่อให้เกิดประทุษร้ายผู้อื่น และเมื่อ ความโกรธเกิดขึ้นกับผู้ใด ไม่ว่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ หรือมีอำนาจใน การปกครองบ้านเมือง หรือสามัญชนคนธรรมดา ล้วนเป็นเหตุ ให้พบกับความหายนะ ความเดือดร้อน และมีความทุกข์เป็นผล ในที่สุด โดยเฉพาะผลกรรมที่ทำกับผู้ทรงศีล มีความบริสุทธิ์ หมดจด หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะทั้งปวง จึงเป็นกรรมหนักยิ่ง ดังนั้น เราต้องระงับความโกรธให้ได้ และระงับกิเลส ที่เป็นราคะ โทสะ หรือโมหะ เพราะเมื่อกิเลสเหล่านี้เกิดขึ้นกับ บุคคลใดแล้ว ย่อมทำให้บุคคลนั้นมีความเศร้าหมองไม่ผ่องใส เป็นทางมาแห่งธุลี ย่อมจะพบแต่ความทุกข์ทรมาน ผลสุดท้าย ย่อมไปบังเกิดในนรกทนทุกข์ทรมานอีกยาวนาน กิเลส ๓ ตระกูล คือ ราคะ โทสะ และโมหะ เป็นกับดัก