บทเรียนจากชีวิตของคฤหบดีในกรุงสาวัตถี : หน้า 233/589

เปรตเฝ้าทรัพย์ ๒๓๒ อย่างนี้เพราะบุญอะไร เมื่อนึกถึงการทำความดีของตนก็เกิด ความปีติปราโมทย์ใจ เพราะฉะนั้นทุกๆ ท่านอย่าได้ประมาท ในวัยและชีวิตกัน อย่าใช้วันเวลาให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า ถ้าตาย ไปแล้วจะได้ไม่มานึกเสียดายในภายหลัง เหมือนดังเช่นเรื่อง ของคนที่ประมาทในชีวิต ตายไปแล้วต้องไปเกิดเป็นเปรต ที่หลวงพ่อจะนํามาให้พวกเราได้รับทราบกันต่อไป *เรื่องมีอยู่ว่า ในกรุงสาวัตถี มีคฤหบดีท่านหนึ่งเคยมี สมบัติมาก แต่เพราะความประมาท ทำให้ไม่แสวงหาทรัพย์เพิ่ม เมื่อแก่ตัวลง ภรรยาเกิดล้มป่วยและเสียชีวิตลง สมบัติที่มีอยู่ ก็ร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ จึงคิดทำธุรกิจเพื่อหาเงินเพิ่ม ทำให้ไม่มี เวลาในการสั่งสมบุญ แม้ว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าจะประทับอยู่ ใกล้ๆ ก็ไม่เคยคิดจะไปถวายทาน หรือฟังธรรมเหมือนกับคนอื่นๆ ที่เขาทำกัน วันหนึ่ง คฤหบดีให้ลูกสาวไปยืมเงินของเพื่อนมา ๑๐๐ กหาปณะ เพื่อมาใช้เป็นทุนในการค้าขาย เมื่อได้มาแล้ว ก็ไปซื้อสิ่งของบรรทุกเกวียนไปค้าขายต่างเมือง ได้เงินทอง กลับมาเป็นอันมาก ในระหว่างทางกลับบ้าน พวกโจรได้ดักซุ่มเพื่อปล้น หมู่เกวียน ทำให้พวกพ่อค้าพากันแตกกระจายหนีไปคนละทิศ *มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๕๗๗