ก ร ร ม ข อ ง ค น ด่า พระ : หน้า 197/589

ก ร ร ม ข อ ง ค น ด่า พระ ១៩៦ ศรัทธา ก็รบเร้าและชักชวนขอให้สีก ด้วยการน่าเด็กรุ่นสาว มายั่วยวน เมื่อเป็นดังนั้น สามเณรรู้สึกกลุ้มใจ จึงเข้าไปหา พระอุปัชฌาย์แล้วกราบเรียนเรื่องราว เพื่อจะขอลาสิกขา พระอุปัชฌาย์ เห็นว่าศิษย์เป็นผู้มีอุปนิสัยดีงาม เป็นผู้มี บุญบารมีมาก่อน จึงกล่าวว่า “พ่อเณร รอสักเดือนก่อนเถอะ” สามเณรจึงรับคำท่าน เมื่อผ่านไปได้เดือนหนึ่ง พระอุปัชฌาย์ ก็กล่าวช้าอีกว่ารอไปอีกสักกึ่งเดือนเถิด เมื่อกึ่งเดือนผ่านไป สามเณรเข้ามาหาและกล่าวอย่างนั้นอีก พระเถระก็กล่าวอีกว่า “ถ้าอย่างนั้นรอไปสัก ๗ วันเถอะ” สามเณรรอมาหลายครั้งแล้ว แต่ด้วยความเคารพในพระอุปัชฌาย์ จึงรับค่า และรอต่อไปอีก ด้วยคิดว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ภายใน ๗ วันนั้นเอง เรื่องก็ เกิดขึ้น คือที่เรือนของน้าหญิงของสามเณร ซึ่งจวนจะพังอยู่แล้ว เพราะนํารุดทรุดโทรมมาก เมื่อถูกพายุกระหน่ำเท่านั้นก็พังลง มาทันที พราหมณ์กับพราหมณี ลูกชาย ๒ คนและลูกหญิง 9 คน ถูกเรือนพังทับตายไปหมด ในคนที่ตายไปนั้น ฝ่ายพราหมณ์และ นางพราหมณีไปบังเกิดในก๋าเนิดเปรต ส่วนลูกชาย ๒ คน ลูกหญิง ๑ คน บังเกิดเป็นภุมมเทวา บุตรคนโตมีช้างเป็นพาหนะ บุตร คนเล็กมีรถเทียมด้วยแม่ม้าอัสดรเป็นพาหนะ ลูกหญิงมีวอทอง