ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
กรรมของการไม่เป็นภรรยาที่ดี
๓๒๒
คนส่วนใหญ่ที่ชอบทําบาปอกุศลเป็นอาจิณ เพราะเขา
ยังไม่เห็นผลของบาปว่า จะส่งผลเป็นวิบากอันเผ็ดร้อนเพียงไร
และจะเสียใจก็ต่อเมื่อบาปนั้นตามส่งผล กว่าจะทราบได้ในเวลา
ต่อมาก็สายเกินไป แก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว เหมือนคนที่ไปลัก
ขโมยเที่ยวจี้ปล้นผู้อื่น เมื่อถูกตำรวจจับกุมเข้าคุกเข้าตารางแล้ว
จะอ้อนวอนขอร้องเจ้าหน้าที่ว่า ให้ปล่อยตัวไปเถอะ แล้วรับรอง
ว่าจะไม่ไปลักขโมยปล้นใครเขาอีก เจ้าหน้าที่บ้านเมืองก็คง
ไม่ยอมปล่อยหรือลดหย่อนผ่อนโทษให้ตามคำขอเช่นนั้นได้
มีแต่ต้องตัดสินคดีความไปตามกฎหมายบ้านเมือง หากผิดก็
ว่าไปตามผิด ทำความผิดมากก็มีโทษมาก แต่ถ้าไม่ได้ทำผิดถึง
ขั้นร้ายแรงอะไร ก็เพียงถูกปรับหรือสั่งสอนตักเตือนให้หลาบจ๋า
แล้วให้ญาติมาประกันตัวออกไป
แต่เรื่องของการเสวยวิบากกรรมในทุคติภูมิ มีความ
ลำาบากแสนสาหัสยิ่งกว่าการรับโทษในเมืองมนุษย์มากยิ่งนัก
จะนำเงินทองไปเพื่อทำการช่วยเหลือหมู่ญาติที่ตกไปในอบายภูมิ
ให้หลุดพ้นออกมาก็ไม่ได้ ต้องอาศัยกำลังบุญอย่างเดียวเท่านั้น
จึงจะช่วยให้พ้นจากทุกข์ในอบายได้ คำกล่าวของผู้รู้ถึงบอก
เอาไว้ว่า ปุญญานิ ปรโลกสฺมี ปติฏฐา โหนติ ปาณิน คือบุญ
เท่านั้นเป็นที่พึ่งของหมู่สัตว์ทั้งหลายในปรโลก