กรรมของคนฆ่าพระในพระพุทธศาสนา : หน้า 109/589

ก ร ร ม ข อ ง คนฆ่า พระ ១០៨ “ภิกษุทั้งหลาย เปรตตนนี้เราเห็นตั้งแต่ตรัสรู้ ครั้งเมื่อนั่งอยู่ที่ โพธิมณฑล แต่เราไม่ได้บอกกับใคร เพราะถ้าเราบอกไปแล้ว ไม่มีใครเชื่อ ความไม่เชื่อนั้นจะเป็นกรรมติดตัวพวกเขาไป แต่วันนี้ เราเป็นพยานของโมคคัลลานะ จึงบอกได้ จะเห็นได้ว่า แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นพระบรมครู ของพวกเราทั้งหลาย พระองค์ท่านจะตรัสอะไร ยังต้องใคร่ครวญ ให้รอบคอบก่อน เพราะอยากจะให้ถ้อยคำที่ตรัสออกไปเป็น ประโยชน์สูงสุดแก่ผู้ฟังภิกษุทั้งหลายทูลถามถึงบุพกรรมของเปรต พระองค์จึงตรัสเล่าให้ฟังว่า “ในอดีตกาล มีบุรุษเปลี้ยคนหนึ่ง เก่งมาก มีศิลปะในการดีดก้อนกรวด สามารถที่จะใช้ก้อนกรวด ดีดไปที่ใบไม้ให้เป็นรูปอะไรก็ได้ จะเป็นช้าง ม้า ทำได้หมด ท่าน ใช้วิชานี้เลี้ยงชีพ โดยการดีดก้อนกรวดให้เด็กๆ ดู แล้วก็ได้ ของกินของใช้จากเด็กเหล่านั้น มีอยู่วันหนึ่ง พระราชาเสด็จผ่านมาประทับใต้ต้นไทร เห็นเงาของใบไม้เป็นรูปต่างๆ กระทบพระวรกายของพระองค์ จึงถามว่าเป็นฝีมือของใคร เมื่อรู้ว่าเป็นฝีมือของบุรุษเปลี้ย พระองค์ท่านเลยรับสั่งให้ไปสนองงานบางอย่างในพระราชวัง บุรุษเปลี้ยผู้นี้สนองพระราชโองการเป็นที่พอพระทัยมาก จึงได้รับพระราชทานทรัพย์สมบัติมากมาย