ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsual
โทษของการพูดไม่ถูกกาล
១៨៤
สุภาษิตมาทบทวนให้ได้ทราบกัน องค์ประกอบนั้นมีทั้งหมด
๕ ประการด้วยกันคือ
ประการแรก คำที่พูดนั้นต้องเป็นคำจริง ไม่ใช่คำพูดที่
เสกสรรปั้นแต่งขึ้นมา ไม่ใช่คำเท็จที่นั่งเทียนพูดกัน เพราะคำ
จริงแท้ ย่อมจะเป็นคำพูดที่ไม่คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง
ไม่บิดเบือน ไม่มีการต่อเติมเสริมแต่งให้ดูสมจริงสมจัง จริงแค่
ไหนพูดแค่นั้น นี่เป็นประการแรก
ประการที่สอง ต้องเป็นคำที่สุภาพ เป็นคำพูดที่ไพเราะ
ซึ่งได้กลั่นกรองออกมาจากใจที่บริสุทธิ์ ไม่ใช่คำที่หยาบคาย
ประชดประชัน ส่อเสียด คำหยาบนี้ ฟังแล้วก็ระคายหู คิดถึงก็
ขุ่นมัว
ประการที่สาม ต้องก่อให้เกิดประโยชน์อีกด้วย คือเป็น
ผลดีทั้งแก่ผู้พูดและผู้ที่ได้รับฟัง คำพูดนั้นแม้จะเป็นความจริง
สุภาพ แต่หากพูดไปแล้วไม่เกิดประโยชน์ เราก็ไม่ควรพูด
เพราะมันจะก่อให้เกิดโทษมากกว่า
ประการที่สี่ ต้องพูดด้วยจิตที่ประกอบด้วยเมตตา มี
ความปรารถนาดีจริงๆ ไม่ใช่เสแสร้งแกล้งทําไป ต้องออกมา
จากใจที่บริสุทธิ์ จากหัวใจของยอดกัลยาณมิตร อยากจะให้
ผู้ฟังได้รับประโยชน์ และมีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไป