มังคละตถ์ เล่ม ๑ - เอกสารทางพระพุทธศาสนา : หน้า 6/265

ประโยค - มังคลัตถ์ที่นี้แปล เล่ม ๑ หน้าที่ 6 ของหอมที่ดมแล้วและที่มีดับ คบ ว่า วิลปัส ได้แก่เครื่องทำการ ข้อมผิว ว่า เสยยะ ได้แก่ สิ่งที่พึงใช้นอน มีสีและแต่ง เป็นต้น และมีพาบวาระและผ้าใสชาวเป็นต้น ก็ด้วยเสยยะทพี ใน บทว่า เสยยอดสนิท พึงเห็นว่า ท่านือไปถึงอาสนะด้วย. บทว่า อาวาส ได้แก่ ที่อาศัยสำหรับบำบัดอันตรายมีสมและแดดเป็นต้น. บทว่า ปกิยปุย ได้แก่ เครื่องอุปกรณ์แก่ประทิยมมีเรือน (คือตัว) ประทิยมเป็นต้น." [ข] อรรถกาถ-นาคำสั่งอุทฺในขัณฑวรรว่า "มทวา อนุทฺ ได้แก่ ของเคี้ยวและของกิน. บทว่า ปาน ได้แก่ ของลิ้มกกอง. บทว่า วุตฺ ได้แก่ ผ่านผงและผงผล. บทว่า ยาน ได้แก่ ปัจจัยแห่งการ ไปทุกอย่าง ตั้งแต่รำและรองเท้าเป็นต้นไป. บทว่า มาล ได้แก่ ดอกไม้ทุกอย่างมีระเบียบดอกมะลิเป็นต้น. บทว่า คณุ ได้แก่ ของ ลบไล่ทุกอย่างมิใช่นั้นเป็นต้น. สองบทว่า เสยยอดส ปีปโยน ได้แก่ ที่ออนมีเสียงดังเป็นต้น ที่พักเรืองชนเดียวเป็นต้น. เครื่อง อุปกรณ์แห่งประทิมมีไทั่วตามไม่นเป็นต้น." [ฃ] ภูมิกานสั่งอุทฺว่า "ชื่อว่า อนันะ เพราะเป็นของ สำหรับกิน. ชื่อว่าชะระ เพราะเป็นของสำหรับกิน. ชื่อว่าปนะนะ เพราะเป็นของสำหรับดื่ม. ชื่อว่าสนะ เพราะเป็นของสำหรับลิ่ม คือน้ำมีรีมระมงเป็นต้น. ชื่อว่าวาสนา เพราะเป็นของทีพึ่งพง. ชื่อว่า ปารุณะ เพราะเป็นของทีพึ่งหมด. ชื่อว่ายนะ เพราะเป็นเครื่อง *คำที่ระบุไว้ในบลิสต์กษัตริย์อาวาส เป็น เสยยอดส. ๒. สป.๒/๕๒๒*