การล่าจับโจรในพระราชา : หน้า 237/265

ประโยค <มักลิคถามปี่นีรเล่ม ๓ - หน้าที่ 237> กราบลูว่า "ข้าแต่มหาราช รอยเท้าของโจร ๒ คน ย่อมปรากฏ" ดังนี้แล้ว ไปในที่ๆแห่ง ตามสายแห่งรอยเท้าของชนทั้ง ๒ นั้น นำอัฐะทูลอันดินงามไปองค์พระราชา แล้วกราบลูว่่า "ข้าแต่มหาราช โจร ๒ คนนี ข้าพระพุทธเจ้ารู้จักแล้ว" พระราชา เจ้าอาจจะจับโจรทั้งหลายมาได้หรือ? พระโพธิสัตว์ ข้าแต่สมมติเทพ พวกโจรอยู่ที่นี่เอง หาใกล้ไม่ พระราชา อีกใครเป็นโจร ก็ใครเป็นโจร ? พระโพธิสัตว์ ข้าแต่สมมติเทพ ผู้ดูปรารถนา ผู้ั้นแหละ เป็นโจร ช่างเถอะ จะประโยชน์อะไรด้วยโจรทั้งหลาย จำเเต่ กาลที่พระองค์รับได้ก่อนจะนะแล้ว. พระราชา พ่อ เราให้ทรัพย์เจ้านะ ๑ พัน เจ้อต้องจับโจร ให้นั้น พระโพธิสัตว์ เพราะความอึดอัดพระราชา แม้ปรารถนาจะแก ปลิดโจรกรรมของท้าวเธอ ถูกท้าวเธอถามแล้ว ๆ แจ่ ๆ จึงนำเรื่อง อธิมา ๔ เรื่อง. [เรื่องที่ ๑] [๒๒๗] ในอดีตกาล นักฟ้อนชาวบ้านในที่ไม่ใกล้แต่กรุง พาราณสีคนหนึ่งชื่อปาดี เมสุรแล้ว ข้ามแม่น้ำ ถูกน้ำพลอยไป แล้ว กล่าวไว้ "น้ำเป็นที่พึ่งอาศัยของมหาชน ยังสังหารเราให้ตาย" ดังนี้แล้ว ได้ก่กาะแล้ว.