มังกรคำและพระโพธิสัตว์ : หน้า 111/265

ประโยค ๕ - มังกรคำคำนี้เป็นเปล่า เล่ม ๓ - หน้าที่ ๑๑๑ ฝูงสัตว์มีที่เกิดขึ้น ถูกฆ่าเสียในสถานที่เขาพบเห็นเข้า ได้กันหนี ไปสำนักของพระโพธิสัตว์ พระโพธิสัตว์ทราบเหตุนั้นแล้ว คำว่า "สู้นอกจากไม่มีโอกาสเข้าไปในสถานที่รงารามได้, กรรมมัน จักเป็นกรรมของพวกสู้นั้น ที่รงเลี้ยงไว้ในภายในพระราชวังนั้นเอง" ใครจะทำภูติสังขะ จึงกินถึงบรมราชันหลาย ทำเมตตาตาวาวให้เป็น ปุราจารย์ตั้งจิตอธิษฐานว่า "ขอใคร ๆ อย่าลำบากก่อนคนหรือไม้ ค่อนให้ถูกตัวข้าเจ้าได้เลย" ดังนี้แล้ว เข้าไปยังพระนครแต่ตัวเดียว ลำดับนั้น คนนั้นได้พบพระโพธิสัตว์เข้าแล้ว และเล็ดพระโกรธ แม่แต่ คนหนึ่งก็มี. พระโพธิสัตว์ วิ่งเข้าไปถึงภายในราชอาสนที่พระทับในท้องพระโรง. ขณะนั้น พวกราชบุตรปรารถนาจะให้พระโพธิสัตว์นั้น พระราชาทรงห้ามพวกเขาไว้ พระโพธิสัตว์พักอยู่ร่วมหนึ่ง จึงออกจาก ได้พระแทน ถวายองค์พระราชาแล้วถามว่า "พระองค์รับสั่งให้ ม่ามสุ่นทั้งหมดหลายหรือ ?" ร. เออ เราส่งให้เขา. พ. บ้านพระองค์ผู้ออมแห่งคน สุนัขเหล่านั้น มีความผิด อย่างไร ? ร. พวกมันกัด หนังสู้มหนังงุกรก. พ. พระองค์ทรงรู้จักสู้นั้นพวกที่กัดหรือ ? ร. เราไม่รู้จัก. พ. บ้านเต็มมิตรเทพ การที่พระองค์ไม่ทรงรู้จักแล้วรับสั่งให้ว่า สุนัขในสถานที่เขาพบเห็นนั้นแน่ ไม่บังคับเสียดายเลย.