โทษของกามมิจฉาจารในพระพุทธศาสนา : หน้า 219/265

ประโยค ๕ - มิงคลดำที่ปรีลเล ล่ม ๓ - หน้าที่ ๒๑๙ [โทษของกามมิจฉาจาร] [๒๐๑] ในอดีตกาล พระราชโอรส พระองค์ในกรมสาวัตดี ประพฤติผิดในมูลคาม ที่ชนนำอึ้บรับก้มครองแล้ว รังแงอยู่ ทำกรรมมากเป็นอันมาก ทำกะแล้ว กิดในโลกลูกทั้ง ๕ นี้ ใกล้เคียงแห่งกรุงสาวัตดี พระราชโอรสเหล่านั้นไม่อยู่ในน้ำแสบอัน เตือคอปิ่นเป็นฟอง [ จมลง ] ไปบ้างล่างพื้นหม้อโดยลากประมาณ ๓ หนนี้ เมื่อขึ้นมาข้างบน เห็นปากน่องโดยลากประมาณ ๓ หมื่นปี เหมือนกัน คิดว่า "เมื่อไหรหนอ แล เราทั้งหลายจักฟันจากทุกข์นี้ ?" แม้ประสงค์จะกล่าวคำว่า ๕ คาถาให้บริสุทธิ์ ก็ไม่สามารถจะทำ อย่างนั้นได้ จิงกล่าวแต่คนละ ๑ อักษรว่า "ทุก ส น โส" เท่านั้น แล้วได้ลงอีก ในสัตว์นั้น ๕ นั้น สัตว์ที่กล่าว ทุก อักษรแล้วลงลง ได้เป็นผู้ประสงค์จะกล่าวอย่างนี้ว่า [๒๐๒] ทุขชีวิตชชีวิตมรณา เยส โน น ทาหมูว เส วิชชามนุส โกณฑก ทับี นากามุอุตโตโน เราทั้งหลายได้ เมื่อโลกลั้บหลายอยู่ ย่อมไม่ให้ทาน ไม่ได้ ทำที่พึ่งแก่มนแล้ว ด้วยเหตุนี้ เราทั้งหลายจึงเป็นอายำเคือง [[แก้รอร]] บรรดาเทพนั่น บทว่า ทุขชีวิต ความว่า สัตว์ทั้งหลาย เมื่อประพฤติทุกขอจริก อย่าง ชื่อว่า ย่อมเป็นอยู่เป็นอยู่ ลม karma สัตว์นั้นหมายความเป็นอยู่มันนั้นแหละ จึงกล่าวอย่างนั้น สองบทว่า เยส โน ความว่า เราทั้งหลาย เมื่อไทยธรรม และ