มั่งคลีดาที่มีแปลง เล่ม ๓ - ความรักและการหนี : หน้า 234/265

ประโยค๕ - มั่งคลีดาที่มีแปลง เล่ม ๓ - หน้าที่ 234 จับพราหมณ์รูปสวยได้แล้วให้นอนบนหลัง นำไปสู่หนูได้สัมผัสของชาย ยังความรักในพราหมณ์นั้นให้เกิดขึ้นด้วยอำนาจกลเลส ไม่เคยกินพราหมณ์นั้น ทำเขาให้เป็นสมบูรณ์ตั้งแต่บัดนั้น เมื่อจับมนุษย์ได้ ก็ถือเอาวัตถุหลายมีข้าวสารและน้ำมันเป็นต้น ให้โภชนามิ รสดีต่างๆ แก่เขา ส่วนคนเดียวกินเนื้อมนุษย์อย่าง ในเวลา ที่ไปหาอาหาร เพราะกลัวพราหมณ์นี้จะหนีไป จึงเอาสิลาก้อนใหญ่ปิดประตูจึงงั้นไป ในบั้นนั้น พระโพธิสัตว์ถึงความเจริญแล้วโดยลำดับ วันหนึ่งในกาลแห่งนางไปแล้ว จึงผลักสลออกแล้ว ได้ทำบิดาไว้ขวายานอก นางมาแล้ว ฟัง (คำของบุตร)ว่า ""แม่ หนูผลักสลออก, พวก ฉัน ไม่อาจนั่งในที่มีได้" ก็ไม่พูดอะไร เพราะความรักในบุตร. ครั้งหนึ่งวัน กุมารถามว่า "พ่อ หน้าของแม่และของพ่อของฉัน ไม่เหมือนกัน, เหตุอะไร?" บิดตอบว่่า "พ่อ ม่ของเจ้าเป็นยักษ์กิน, เราทั้ง ๒ เป็นมนุษย์." กุมารฟังคำนี้แล้ว วันหนึ่งเมื่ออาราไปแล้ว, พาบิดาหนีไป ยกฉันมาแล้วไม่เห็นคนทั้ง ๒ นั้น จึงวิ่งไปด้วยกำลังเร็วเหมือนลม พบคนทั้ง ๒ นั้นพากลับแล้ว. รุ่งขึ้น เมื่่อ ๒-๓ วัน พ่อออกพากันหนีไปเหมือนอย่างนั้น นางก็พามาได้. พระโพธิสัตว์ก็ว่า "อันโอภาสที่ทำหนวดไว้หมีงามราคาของเรา; อย่ากระนั้นเลย เราพึงถามเขตแห่งที่ซึ่งเป็นไปแล้วแห่งอาญาแห่งมารดาของเราน แล้วพึ่ง