พระราชาและพระโอรสในอุโบสถ : หน้า 229/265

ประโยค ๕ - มั่งคลาดทีปนี้เปล เล่ม ๓ - หน้าที่ ๒๒๙ กระทะหารเข้าไปถวายพระราชา จึงทูลเนื้อความนั้นแก่พระวีแล้ว พระนางดำสรว่า "พ่อ บุตรของเราเป็นที่รัก เป็นที่พอพระทัยของ ในหลวง, ในหลวงทอดพระเนตรเธอแล้ว ทรงจุมพิตดอคลีเธออยู่ ย่อมไม่ทรงทราบ แม้ว่าความทีพระกระทะหารของพระองค์นี้เท่านั้นหรือไม่ เรายังบุตรให้บังทีพระอรชของในหลวง, เจ้าควรนำพระกระทะหาร เข้าไปในเวลาที่ทรงเข้าเฝ้าพระโอรสองค์แล้วได้ทรงทำ อย่างนั้นแล้ว คนทำถวายองค์พระกระทะหารเข้าไปในเวลานั้น. พระ ราชา ทรงมาแล้วพระความเมาน้ำจันต์ ไม่เห็นเนื้อในฤดิจรัส ถามว่า "เนื้ออยู่ไหน?" คนทำคราบราบูลว่า "เข้าแต่สมติเทพ วันนี้ เป็นวันอุโบสถ, ข้าพระพุทธเจ้าไม่ได้เนื้อ" พระราชสาว่า "ชื่อว่า เนื้อสำหรับเราหาได้จาก" ดังนี้แล้ว ทรงรัดพระศอกพระโอรส ให้ถึง ชิพพิพากย์แล้ว โยนไปข้างหน้ากำกงนั้นแล้ว แมคนหนึ่งก็มี แล้วมาถามโดยเร็ว" คนทำคราบได้อย่างนั้นแล้ว. แมคนหนึ่งก็มีได้ อาจจะร้องไห้ หรือคราบบูลได้ เพราะกลัวพระราชา. พระราชา เสวยพระกระทะหารด้วยมังสะพระโอรส ผนึกแล้ว ในเวลาจร่ง ทรงดีด สร้างแล้ว รับสั่งว่า "พวกเจ้าจงนำครองของเรา." ขณะนั้น พระทีวิททรงครำควัญพลางทูลว่า "เข้าแต่สมติเทพ วานนี้ ฝามพระ บาททรงทำพระโอรสให้สิ้นพระชมน์ เสวยพระกระทะาหารด้วยมังสะ พระโอรส." พระราชทรงกันแสงพระเกศาในพระโอรส เห็น โทษในการดื่มน้ำมาว่า "ทุกขนี้เกิดขึ้นแล้วแก่เราเพราะอัศจารดิ่ม สุรา" ทรงหยิบฝุ่นแล้วเช็ดพระพักต์ อธิษฐานว่า "ตั้งแต่บนี้ไป เรา