การถวายทานและผลของทานในพุทธศาสนา : หน้า 21/265

ประโยค - มังคลัดทานนี้เปล เล่ม ๑ หน้า 21 เมื่อบน เป็นผู้คุ้นเคยว่าพระผู้ผู้อยู่ในบรรดามังคลัดา ความที่พระผู้อยู่ในผลมังคลัดา เป็นผู้คุ้นเคยว่าพระผู้อยู่ในผลมังคลัดา ปรากฎแล้วนั้น จริงอย่างนั้น พระผู้โพธิ์ตรัสความที่ท่านให้ แก่พระอธิษฐานเป็นผลมาก ไว้แล้ว ถามว่า “ชื่อว่าความที่ พระผู้พร้อมเพรียงด้วยมรรค อันธรรมคาดกำหนดแล้ว ด้วยขณะแห่ง มรรคจิต ก็ในขณะนั้น การให้ท่านก็ดี การรับประทานดี จะมิได้ อย่างไร?” ตอบว่า “ภิกษุผู้ปรารถนาวิถีสมะ ยินดีที่ประตูเรือนหรือ นั่งอยู่ในวาหาและโรงฉัน ทายรับบาตรของท่านแล้ว ใส่ของเฃื้อ ของฉันเข้า ขณะนั้น การออก (จากกิเลส) ด้วยมรรค ย่อมมีแก่กิเลส ทานนี้อمเป็นอันชื่อว่าแก่นพระผู้อรพร้อมเพรียงด้วยมรรค ทาน ๑๔ อย่างนี้ชื่อว่าปฏิฏูกกิคลุกนาน เพราะทิวาระหว่าง “บุกลอตเฉพาะ คือ เถระผู้ดีชื่อ ชื่อบุกลอตเฉพาะ ทานชื่อว่าอัปฤกษ์ เพราะอัน เถระแกให้แก่บุคคลเฉพาะนั้น.”” กึ่งนาทีที่ให้แก่ปฏิฏูกกถก ๓ จำพวกเหล่านี้ คือ สงฆ์ ๒ ฝายมี พระพุทธเจ้าเป็นประมุข สงฆ์ ๒ ฝ่ายฉัน อภิปรายสงฆ์ อภิปรายสงฆ์มีสงฆ์ ปฏิคาหกที่ถวายอิมินต์ทั้งสองขางสงฆ์ ๒ ฝ่าย ปฏิคาหกที่ถวายอิมินต์ เจาะจากภิฆทสงฆ์ ปฏิคาหกที่ทำายามิมนต์เจาะจากภิฆทสงฆ์ ชื่อว่า(ทาน) ไปนสงฆ์. ทาน ที่ไปนสงฆ์นั้นแมงทั้งหมดมีผลนะ ไม่ได้. ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงกล่าวไว้ในอรรถกถาทักจิวงศรว่า “แม้ท่านอนที่ถวายในสงฆ์มีพระพุทธเจ้าจับเป็นประมุข พระผู้พระภาค ตรัสว่า ชื่อว่ามีผลนับไม่ได้” เพราะการนับด้วยคุณ" แท้จริง ทักธิลา