การใช้ชีวิตในฐานะผู้บริจาค : หน้า 116/265

ประโยค๕ - มังคลัตถีปิเป็นเปล เล่ม ๓ หน้า ๑๑๖ อินชาวโลก คือ พวกมนุษย์ทั้งปวงเบ็ดเสร็จแล้ว เหตุนี้ คือ เพราะเหตุ ๒ ประการนี้ น้ำมันหลวงของกาสหลานั้น ผู้เป็นญาติของ พวกข้าพระพุทธเจ้า ได้แก่ผู้กักกัน ของข้าพระพุทธเจ้าหลาย ย่อมไม่มี แม้ในอดีต ก็ไม่เคย แม้ในอนาคต ก็จักไม่มี พระราชาทรงสวดค่านั้นแล้ว ทรงบูชาพระโพธิสัตว์ด้วย สมบัติ พระโพธิสัตว์ถวายราชสมบัติคืนแก่พระราชาตามเดิม ยัง พระราชาให้ทรงตั้งอยู่ในบุญจิตติ ทูลความไม่มียักษ์แด่สรณะสัตว์ แล้วหลีกไป พระราชพระราชาทอภัยแก่สรณะสัตว์แล้ว ทรงเริ่ม ตั้งทานประจำไว้แก่หลาย ให้หญิงข้างประมาณ อัมพะเหล่า ข้าวสาร (ข้าวสารรวน ๑๑ ทะนาน) ขนาบด้วยอาหารอันอร่อย ต่างๆ แล้วให้แก่หลายทุกวัน ส่วนเครื่องสวย พระราชทาน แก่พระโพธิสัตว์ ฉะนี้แล. เรื่องกา จบ มาลา ปีชวด ในฤทัวยรร แห่งสัตตปัณฑิกา คีติ ภัทสาลา- ชาดก ในทวาทสกนิบาตดี บัณฑิตควรแสดง (ให้เป็นอุทาหรณ์ ในเรื่องการสงสารอุทกะในอันเดียวกัน) [๙๙] ส่วนบุคคลใดรวบรวมทรัพย์ไว้ได้มากแล้ว ตนเองก็มีได้ บริโภค, พวกญาติทั้งหลายก็ได้สงเคราะห์, บุคคลนั้น นักปราชญ์ ย่อมกล่าวว่า เป็นผู้สมกับกันบงนัยหยก. มีเรื่องอันแสดงข้อ ความนัน ดั่งต่อไปนี้ -