ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕๔ - มังกีลฎิที่เป็นเปล เล่ม ๓ - หน้า ๒๒๔
แสวงหา คือพึงจะหา ซึ่งทรัพย์เครื่องปลื้มใจมงและเงินเป็นต้น
ด้วยอาชีพอันบริสุทธิ์. กล่าวว่า นิคายญา แปลว่า ด้วยการลวง. กล่าวว่า
โฉกล คือ ซึ่งโฉจะทั้งหลายผัดและอารมณ์เป็นต้น.
ส่วนเทพบุตรตรองที่ ๓ กล่าวว่า
[๒๕] "จิตของผู้ไม่เป็นเพียงดังมั่ง และ
ครุทธของผู้ไม่คลายคลา และผู้ไม่พึงบริโภค
โฉคะมิสร้อยแต่ผู้เดียว, ผู้นั้นและ ย่อมควร
เพื่ออันท้องจดกิจ."
[[แก้รธร]]
บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า อาจิทุ ความว่า จิตของบุคคล
ได้ไม่เป็นธรรมชาติเสมอด้วยกัน คืออ่อนใจจางเร็ว เหมือนน้ำ
ย้อมแห่งนั้น ได้แก่ เป็นธรรมชาติมันคงเดียว. กล่าวว่า อวิริกานิ
คือ กำหนดกรรมหรือวิบาก. อีกอย่างหนึ่ง ครุทธของบุคคลผู้ชื่อ
อยู่ซึ่งคำ อ่อนใจคลาย คือ ไม่ทำลายเพราะเหตุเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
ลองว่า ออกลา ความว่า บุคคลได้ไม่กันพวกกายหรือบุคคล
เหล่านั้นผู้ควรเท่าแกกันแจกไว้ภายนอกแล้ว ย่อมบริโภคโภชนะมีสร้อย
แต่ผู้เดียว คือแจกแล้วจริงบริโภค.
ส่วนเทพบุตรตรองที่ ๔ กล่าวว่า
[๒๖] "ผู้ใดอย่าไม่ว่าจะลับรวมทั้งหลาย ต่อหน้า
หรืออับหลัง พูดอย่างใดทำอย่างนั้น, ผู้นั้นแล
ย่อมควรเพื่ออันของซึ่งจดอกิฟก."