เรื่องหญิงละใม่แม่ผัว : หน้า 239/265

ประโยคฎี - มั่งคลี่กาที่เป็นเปล่า เล่ม ๑ หน้าที่ 239 [เรื่องที่ ๖] [๒๒๒] ในอดีตกาล ในหนึ่งวันประเทศ มีไม่ใคร่หนึ่งเป็น อยู่่ย่อมอาศัยของกหลายพ้น. ถึง ๒ ถึงของต้นไม่ใหญ่ต้นนั้น สักนและกัน ยังคว้านและจุดแห่งไฟให้ตกไปแล้ว. นกทั้งหลายเห็นคว้านและจุดแห่งไฟ นั้นแล้ว กล่าวว่า "ต้นไปใหญ่ นี้เป็นที่พิษของพวกเรา บัดนี้ มันยังปล่อยให้เกิดขึ้นแล้ว" ดังนั้นแล้ว หลักไปเสีย. [เรื่องที่ ๖ ขบ] [เรื่องที่ ๗] [เรื่องหญิงละใม่แม่ผัว] [๒๓๓] ในอดีตกาล กุลบุตรคนหนึ่งในบ้านชื่อกาสิ เมื่ือิดาทำลายแล้ว ได้ปฏิบัติธรรมา. มารดานำหญิงคนหนึ่งมาเพื่อเขา ผู้ไม่ปราณีตนอยู่นั้น. ก็หญิงนั้นพามารดาของตนไปอยู่ในนั้น ที่แรกก็ทำให้แม้ผัวรักใคร ภายหลังจึงอยู่วดารี่ๆ ก็ปราถนา จะนำแม้ผัวนั้น จึงบอกแก้สามี. สามี ก็ชื่อว่าการ่มนุษย์เป็นกรรมหนัก, พวกเราจะฆ่าท่าน อย่างไรได้? ภิรยา. นายในกาลที่ท่านหลับ พวกเราจะเอาท่านกับทั้งเตียง นั้นแล ที่ลงในแม่น้ำที่มีจะเลือ่บรา ในตอนหลังเรือนของพวกเรา, ที่นั้น จะเข้ทั้งหลาย จักกัดกินท่าน. สามี. แม่_nางผู้เจริญ มารคาของเธออนไอ่ไหน?