ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ คำแห่งนี้ เรียงแรงและกำลังของพระธรรมกถีนั้นแลเป็นประมาณ."
[๒๔๓] ภิกษุสูตรนี้ว่า "สองบวกว่า สุขพฤกษ์ อุปสรรค คือ มีอุปการะแก่ความปฏิบัติต่อถอมีประโยชน์ทั่วไป. ดังนี้ พระอรรถถากถายักล่าวว่า "อยÆญฺ " เป็นต้น เพื่อจะแสดงเนื้อความนั้นโดยพิสดาร. กล่าวว่าวิถีสมาคุณหาปนความว่า วิถีสมาคั้นสูงกว่าล้ำ เป็นปัญญาเชียดเฉลยและละสะสวย ย่อมสืบต่อด้วยมรรคฉันใด; การเจริญวิถีสมาคอันเป็นส่วนเบื้องต้นนี้ฉันนั้น. กล่าวว่าวิถีสมาคุณเป็นส่วนเบื้องต้นนี้. พระวรรณะว่่า เป็นเครื่องเพิ่มพูน และเป็นเครื่องอุดหนุนปฏิสังขรณ์. แม้นอื่นจากบทนี้ก็เหมือนกันนี้. บทว่า ฐานะนานสุด คอ ในฐานนะและฐานะ อนุบุคคลพึ่งรู้. บทว่า มหาวิหารสมาปฏติย คือ ในวิหารสมาปติยมัวมิเป็นต้นใหญ่, พระอรรถถากถายักล่าวว่า วิถีสมาคฺควมัติมานเป็นต้นใหญ่. พระอรรถถากถายักล่าวว่า วิถีสมาคํสมัฏิมานเป็นต้น. ด้วยอาศิพท์ ในบทว่า วิถีสมาคณฑานที่สุด. สองบวกว่า อุปฐูง วิชาชาสุ คือ ในวิชาชาสุ ๙ ประการอันมาแล้วในอัมพุฐสูตร. ว่าเป็นเครื่องประกอบว่า 'ด้วยเหตุในนั้นนั้นเอง พระผู้พระภาคจึงทรงชมเชย: ทวา น่า ได้แก้ ความไม่ประมาท. บทว่า ถาม-สมปนอเน น คือ ผู้ประกอบด้วยกำลังแห่งญาณ. บทว่า ที่ปฏวา
* ที่.ย. ๕/๑๓๔