มังกึดถ้ำเป็นเปล่า เล่ม ๑ : หน้า 114/265

ประโยค ๕ - มังกึดถ้ำเป็นเปล่า เล่ม ๑ - หน้าที่ ๑๑๔ ตกข้าวเปลือกไว้และก็ราถอยู่ ได้ดีเพะทีมกินข้าวเปลือกด้วยควันไฟ ไฟติคจนเพ่นัน แพะคิดว่า เราจักให้ไฟดีบ" กรี๊งไปโรงช้างโดยเร็ว สัตว์เข้าให้กระท่อมหิงไหนโรงช้าง. กระท่อมก็ลูกโซนขึ้น. เปลวไฟลูกขึ้นจากกระท่อมคิดโรงช้าง. เมื่อโรงช้างไหมอยู่ ช้างเป็น อันมาก (ที่ถูกไฟไหม) มีร่างกายเป็นแผล. พวกหมอรักษาช้าง ไม่สามารถจะรักษาให้หายได้ จึงทราบลูดแด่พระราชา. พระราชาจึง ดำรงตำแหน่งว่า "ท่านรู้จักอะไร ๆ ที่จะรักษาบ้างหรือ?" ปูริรต. รู้จักพระเจ้าข้า ได้มานั้นหลวงของ (มารายา) จิงจะควร. ราชา. ถ้าเช่นนั้น พวกท่านจงฆ่า เอาน้ำมันหลอมรวมมาเถิด. จำเดิมแต่นั้นมา พวกมนุษย์พากันฆ่ากันหลาย(ก็) ไม่ได้ น้ำมันหลอ จึงทำให้เป็นกลองในที่นั้น ๆ นั่นแหละ มงคลได้คืดฉัน แก่ก้างหลาย พระโพธิสิตว่าทราบเหตุนนั้นแล้ว ประสงค์จะทำฎิ- สงคะ ระลึกถึงบารมีทั้งหลาย ทำมตาบารมีให้เป็นปราจิต บินไปโดยเร็วรวดเดียว ก็เข้าไปทางช่องพระแกนใหญ่ที่เปิดอยู่ เข้า ไปถวายรอสาธ; ขณะนั้น คนผู้หนึ่งมุงจะจับพระโพธิสัตว์นั่น. พระราชาทรงห้ามไว้. พระโพธิสัตว์พักอยู่หน่อยหนึ่งแล้ว ก็ออก มาจากภายใพระแท่น กราบทูลว่า "บ้านแตพระมหาราชเจ้า อัน ธรรมคณะราชครองราชย์ ไม่ถึง (อดิศ) ด้วยอำนาจฉันทะ เป็นดัง จิงจะชอบ, ก็การงานใด ๆ เป็นกิจที่ควรจะทรงกระทำ การงานนั้น ๆ ทุกสิ่ง ควรทรงพิจารณาก่อนแล้วจึงทำ, องค์ การ