มงคลที่นำมาซึ่งความสุข มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 3 หน้า 197
หน้าที่ 197 / 265

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการเรียนรู้และการปฏิบัติเพื่อให้บรรลุถึงพระพุทธเจ้า โดยอ้างถึงวิธีการต่างๆ เช่น กัมมัฎฐาน การบริกรรมสติและสมาธิ เพื่อสร้างความดีและความสุขในชีวิต นอกจากนี้ยังพูดถึงคุณธรรมอุปการที่เป็นพื้นฐานสำคัญในการประกอบจิตเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อส่วนรวม โดยมีการยกตัวอย่างเป็นคำสอนในพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-การศึกษาในพุทธศาสนา
-คุณธรรมอุปการ
-การปฏิบัติเพื่อความสุข
-การประกอบจิต
-การเป็นพระพุทธเจ้า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค ๕ - มงคลดํากับมีเปนปลด เล่ม ๑ หน้า ๑๙๗ ๒-๓-๔ หรือฉัน นิกาย ด้วยกายหรือด้วยวาจา รูปความแห่งจิตภู-บทอันบรรทิตย์พึงนำไป ด้วยสามารถการสมานามธงค์ เรียน กัมมัฎฐาน บริกรรมสติ ภาณ สมาธิ วิปัสสนา มรรถ ผล ปัจจเจโกโพธิญาณ และสมานสัมโพธิญาณ โดยศูนย์ที่กล่าวมาอย่างนี้. ก็คิดดูปบทว่า "จักเป็นพระพุทธเจ้า" ดังนี้ เป็นการนำประโยชน์ และความสุขมาให้โดยส่วนเดียว (ทั้ง) เป็นเหตุแห่งการประกอบ เมือง ๆ ด้วย ก็เพราะความเป็นผู้มีจิตเกิดขึ้นแล้วอย่างนี้ โดย สมอิ่นอีก เขาจับมืบพุทธบารมีทั้งหลาย ด้วยกายและวาจา บันทึก พึงกล่าวว่า มีอุปกรณ์อย่างนกแก คุณพระพุทธองค์ทรงแสดง ความที่เมื่อตูปบทในกุศลธรรมทั้งหลาย เป็นคุณธรรมอุปการ มากอย่างนี้แล้ว บัดนี้มีอธนจัชกรม[ในในอัฐิ]ใน จิตตุปบทนั้น จิงตรีลำด้า ว่ากล่าวว่า "ตามตำแหน่งจุน"เป็นต้น." [๑๘๗] ก็ทัฬลสงสูตรนั้นว่า "บทว่า อากาสิ คือ โดย ประการ ๔ มีการไม่เมียบุตรเป็นต้น. สองบทว่า กุลลด ธมมลด คือ ในธรรมอันหาโทษมิมีตามที่กล่าวแล้ว มือวิ่งสายเป็นต้น. บาทว่า วิสาขทิวตูฎ ความว่า ในวัฏฏะแห่งกุศลสิมความเมียเป็นต้น ที่พาเจ้ากว่าบัดนั้น การประกอบจิตตุปบทเนื่อง ๆ ด้วยกายและวาจา ชื่อว่าอนุวิปปียนา สองบทว่า เตศ ธมมนา คือ ซึ่งธรรม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More