เรื่องนายโคมตากชื่อนันทะ มณีในวรรณคดีแห่งธรรมบท : หน้า 214/265

ประโยค- มังคัลดิถีพินิจกม เล่ม ๓ - หน้าที่ 214 เรื่องนายโคมตากชื่อนันทะ มณีในวรรณคดีแห่งธรรมบท. แม้เรื่องนายอุณหสุภิก ในวรรณคดีแห่งธรรมบทนั้นเหมือนกัน บันทึกกิจที่จะประมวลมา [แสดง] [มคภัตตาตถก] [๒๐๔] ในอดีตกาล พราหมณ์ผู้เป็นอาจาย์ทศบาลโมกข์ในกรุง พราราณี ม่าเพราะตัวหนึ่งแล้วได้ให้มรรคภิกษุ [ภัณฑ์เพื่อคนตาย] เพราะ กรรมมันพรหมนุ่งบุตร์อัครา ๕๕๕ ตภาพ ในอดีภาพที่ครบ ๕๐๐ เกิดเป็นพราหมณ์นั้นแหละ แต่พราหมณ์นั้นต้องการ จะทำบุตรจึงเริ่มจะนำแผ่นั้น แพะสลิกกรรมที่ตนทำไว้ได้ ด้วยญาณเป็นเครื่องจะลิกชาติ หัวเราะแล้วกลับร้องให้ ถูกพราหมณ์ ถาม จึงบอกกรรมที่ตนทำไว้แล้วกว่่าว่า "บ้านข้าดีใจว่าจะ" วันนี้ เราได้พากุก็เห็นในนี้" จึงได้หัวเราะ, ข้าพเจ้ากลับร้องให้ก็ เพราะดูก็ยืนในท่านว่า "แม้พราหมณ์นี้" ม่าเราแล้ว จักได้รับการ ตัดศีรษะต่อ canal ๕๐๐ ชาติ เหมือนเรา" พราหมณ์พูดว่า "แพะ เจ้า อยากล้อเลย, เราจำไม่ม่าเจ้า" เมื่อแพะพูดว่า "เมื่อท่านจะฆ่า คิดดู ไม่คิดดูก็ตาม ข้าพเจ้าไม่อาจจะพันจากความตายในวันปีนั้นได้" จึงปล่อยแผ่นนั้นไปแล้วคิดว่า "เราไม่ให้ใคร ๆ ม่าแพะตัวนี้ได้" ดังนี้แล้ว ก็พาพวกอันเดวสิกเที่ยวไปกับแพะนั้นแหละ. ฝ่ายแพะ พอพราหมณ์ปล่อยแล้วเท่านั้น ก็เขอ้อนที่พุ่มไม้อันเกิดอัคคีหนอก ก่อนหนีแล้ว ก็รีบจะกินไป มัน. ในขณะนั้นเอง อสุนีได้คล่องที่หน าคันนั้น สะกิดหนะสะกิดหนูแตกกระเด็นไปติดคอที่แพะเหยียดออก