ความคิดเกี่ยวกับมิจฉาทิฏฐิและปรโลก : หน้า 95/265

ประโยค๕ - มังกรดะตัวนี้นั้น แปล เล่ม ๓ หน้า ๙๕ ประทูร้ายแล้ว เหตุนี้น พระอรรถกถาจึงกล่าวว่า “กิเลสานุ- คตุณึ...ปฏิ โทดี” บาว่า ปฏิญุตจิตสถูปปะ คือ ผู้มีความ คำในอิตัปไลย์พระร้ายแล้ว ประดวồmานำมุรน่าอ้อมเล้ดแล้วธรรม ยาพิ จะนั้น." [๙๐] ภีฬาสเลบสูตร ว่า “บาว่า สมมุฎ คือ ไมวิธีติ ทิฏฐูที่ชื่อว่าจะ คิดดี เพราะไมวิธีติรันเอง ชื่อว่าถิอนัญญุชัน สรรเสริญแล้ว เพราะความเป็นภิฐวอัญญูชนทั้งหลาย มีพระพุทธ- เจ้าเป็นต้น สรรเสริญแล้ว ก็ภิกษูนั้น ชื่อว่าถิ่นคความเป็นภรรมฒ ที่เดี่ยว เพราะความที่ภิกษูนันเนื่องในภรรมฒ.” ภีฬาสายสูตร และภิกลิบาต องคุตรนายว่า “มิจฉานุ- ทิกิญูบุคคลกล่าวว่า ทิณุ นี้นั้น ด้วยมุ่งเอาไทยธรรม เพราะ เหตุนี้ พระอรรถกถาจึงกล่าวว่า “ทานสุด ผลจากว่า สนุราย วตที.” ก็มีฉฉฏิภุกบุคคล ห้ามวัดฎกนึ่งบุคคลให้แล้วอย่างไร นัยแม้ ในคำนี่ว่า “ยิกิรอ หตุ” ก็เหมือนอย่างนั้น มหานาทอันทั่วไปแก่น ทั้งปวง ชื่อว่ามหายกะ สังการะที่บุคคลสิ่งทำเพื่อแจก ชื่อว่าปโทน- สังการะ. ผลืออันสิ่ง และผลอันไหลออก ชื่อว่าผล ผลแม้นกัน ชื่อว่าบิกา คำว่า ปรโลก จิตสุด อย่า โลโก นุตติ มีความว่า โลกนี้อันบุคคลผู้ดำอยู่ในปรโลก จะพึงได้เพราะกรรม ย่อมไม่มี คำว่า อิโลโก จิตสุดปี ปรโลก นุตติ มีความว่า บุคคลผู้ สติอยู่ในอิธิโลโก จะพึงได้ปรโลกเพราะกรรมย่อมไม่มี มิจฉาทิฏฏิ-บุคคลกล่าวว่าเหตุ ในความอิธีอโลโกและปรโลกไม่มีนั้น ว่า “สัตว์ทั้งหมด