มังคลกิจที่เป็นเปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 106 : หน้า 106/265

ประโยค๑ มังคลกิจที่เป็นเปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 106 ทานบู่นิสัยและสู่ปนิสัยนั้น จะเป็นอุปนิสัยมีกำลังเพราะได้บาวนิสัยเป็นหลายนั้นเอง ภายในนิสัยหาเป็นหลายแห่่งอุปในาลั ลั อย่างดีมั้ย อันภาวนา ชื่อว่าเป็นอุปนิสัยมีกำลัง เพราะเป็นเหตุ ที่เคยของความครัสุ จริงอย่างนั้น ภาวนานั้น เป็นปัจจัยอันสำคัญ ของจิตบูญาณ ย่อมยังสัตว์ไว้ให้รสรษะรัตได้ บทว่า โอ ส นั้น บงพระมิลเถระ สถานที่น้องเนื้อและสุกเป็นอันมาก และที่ ๆ คั่นบ่วง และฟ้าบ่าราหงทั้งหมด ย่อมปรากฏโดยยกะจิตอันหนึ่ง จิตของเธอ ไม่ดำเนินไปในวิถีแห่งกุศลมู ล เหมือนโคโกลไม่เดินไปตามรอยได ฉะนั้น บทว่า ตตกด คือ ในกองไม่สด. บทว่า อุดมณิภาณ คือ แห่งสาย น่านทั่งหลาย. เธอชื่อว่าน้อมคาถานั้นมาในตอนนั้นแหละ เพราะ ความที่ธรรมทั้งหลายอันพระเกจิว่าแล้ว ด้วยอภินันทิมอันนั้น เป็นธรรมอับรินอยู่ในดนแต่เวลาบรรพชาแล้ว. เพราะเหตุนี้น่ะ พระมิลเถระจึงกล่าวว่า "อุปฌานวาคา นาม" เป็นนั่น. ก็คือพระมิล- เถระนี้ เป็นผู้มีความเคารพมีความเชื่อฟังต่อการศึกษา เป็นผู้บำเพ็ญ วัตรและปฏิวัต มีจิตอันบริสุทธิ์อยู่; เหตุนัน พระอรรถกถาวิจัย กล่าวว่า "ทุกพพลินลูสวย โอติ" ดังนั้น" ถกว่าด้วยการประพฤติธรรม จบ