ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๑ มังคลกิจที่เป็นเปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 106
ทานบู่นิสัยและสู่ปนิสัยนั้น จะเป็นอุปนิสัยมีกำลังเพราะได้บาวนิสัยเป็นหลายนั้นเอง ภายในนิสัยหาเป็นหลายแห่่งอุปในาลั ลั
อย่างดีมั้ย อันภาวนา ชื่อว่าเป็นอุปนิสัยมีกำลัง เพราะเป็นเหตุ
ที่เคยของความครัสุ จริงอย่างนั้น ภาวนานั้น เป็นปัจจัยอันสำคัญ
ของจิตบูญาณ ย่อมยังสัตว์ไว้ให้รสรษะรัตได้ บทว่า โอ ส นั้น
บงพระมิลเถระ สถานที่น้องเนื้อและสุกเป็นอันมาก และที่ ๆ คั่นบ่วง
และฟ้าบ่าราหงทั้งหมด ย่อมปรากฏโดยยกะจิตอันหนึ่ง จิตของเธอ
ไม่ดำเนินไปในวิถีแห่งกุศลมู ล เหมือนโคโกลไม่เดินไปตามรอยได
ฉะนั้น บทว่า ตตกด คือ ในกองไม่สด. บทว่า อุดมณิภาณ คือ
แห่งสาย น่านทั่งหลาย. เธอชื่อว่าน้อมคาถานั้นมาในตอนนั้นแหละ เพราะ
ความที่ธรรมทั้งหลายอันพระเกจิว่าแล้ว ด้วยอภินันทิมอันนั้น
เป็นธรรมอับรินอยู่ในดนแต่เวลาบรรพชาแล้ว. เพราะเหตุนี้น่ะ
พระมิลเถระจึงกล่าวว่า "อุปฌานวาคา นาม" เป็นนั่น. ก็คือพระมิล-
เถระนี้ เป็นผู้มีความเคารพมีความเชื่อฟังต่อการศึกษา เป็นผู้บำเพ็ญ
วัตรและปฏิวัต มีจิตอันบริสุทธิ์อยู่; เหตุนัน พระอรรถกถาวิจัย
กล่าวว่า "ทุกพพลินลูสวย โอติ" ดังนั้น"
ถกว่าด้วยการประพฤติธรรม จบ