มงคลคาถาที่เป็นแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 135 : หน้า 135/265

ประโยค - มงคลคาถาที่เป็นแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 135 ถึงเพลงขับที่ปรากฏขึ้น โดยความเป็นเพลงขับที่ไพเราะขับ ด้วยอำนาจแห่งการกำหนดคำเป็นไปอย่างนั้น เพราะความเป็นที่ประชุม แห่งเพลงขับอันวิจิตร ด้วยอำนาจแห่งการร้องสร้งสิ่งภาพ และเพลงขับมีเพลงขับของนักฟ้อนเป็นต้น และด้วยอำนาจแห่งการร้องส่ง จึงกล่าวว่า 'ย จิตฺตุกฺขุจิตฺตพุฒชนฺมคี... อุปบุตฺติต' บทว่า อุตตนิติสุดิติ คือ อาชัยประโยชน์อันเป็นไปในคุณหน้า. บทว่า ชมมณีสุดิติ คือ อาชัยธรรมอันไม่อัปยศ (คืออิ่มพาน) ความเชื่อในพระรัตนตรัยก็ดี ความเชื่อในกรรมและผลของกรรมก็ดี ชื่อ ว่า ปลไท. บทว่า นิพุณิทิตา วา คือ หรือว่าความเมือหน่าย จากภูวะ ด้วยอำนาจแห่งอิญจสัญญาเป็นต้น." ส่วนคำโกนเด็นว่า ในคัมภีร์ธรรกถาทุกขอทปะว่า "ก็ใน องค์ที่๗ นี้ เพลงขับแม่ที่ประกอบด้วยธรรมกามา ย่อมไม่ควร, ส่วน ธรรมอันประกอบด้วยเพลงขับ ย่อมควร ดังนั้น คำนัน ย่อมไม่สม ด้วยคำที่ท่านนำมาในคูพรหมชาลสูตรเป็นต้น. [๑๒] ส่วนในอาณัติ๓๙ พึงทราบว่าจัน ถึงต่อไปนี้: อรรถ- กถาพรหมชาลสูตรและอุปสรรคสูตรว่า "ที่นอนอันเกินประมาณ ชื่อว่า อุจฉายะแห. ที่นอนที่ปลาด้วยเครื่องปลาดอันไม่สมควร ชื่อว่า มหาสยะ." ภูกาพพรหมชาลสูตรและอุปสรรคสูตรนั่นว่า "ที่นอนสุขะแห่งนอน ใหญ่ พระผู้พระภาคทรงประสงค์เอาที่นอนซึ่งวันจากสมาสารูป ๑ ปรมฤคโชติ ทุกทายปรูดาน ขึ้น ๑๕๘ ๒ สค.วี. ๑/๑๐๕ มิน. ป.๒/๒๖๓.