อรรถกถอุตตรวิมาน และที่มาของคำถาม : หน้า 167/265

ประโยค- มังคลัตถิที่มึนปอเล่ม 3 - หน้าที่ 167 อรรถกถอุตตรวิมาน ในฎฐวรรก ว่า "คำที่เหลือว่า ปริจฉชนโฑ พึงนำมาเชื่อมเข้า ด้วยสองบทว่า อนุญฺญ ปานฺญฺว. อีกบทหนึ่ง พิงประมาณว่า ข้าพเจ้าได้ไปในคำถามอันไรบูล ถามว่า ให้เองไง ? แก้ว่า ให้โดยเถารพ ถามว่า ทานเช่นไร ? แกว่า ทาน คือ ข้าวและน้ำ." เรื่องอุษาก ในอรรถกถามณูฎฐวิมาน จบ. [๑๕๕] ท่านกล่าวไว้ในอรรถกถาสีลามาณ ในสัตตวรรก นั่นแหละ ว่า "ในอดีตกาล ในกาลแห่งพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า กัสสป พระฉันทะของคันหนึ่ง เที่ยวบิณฑบาตไปในบ้างแห่งในแห่งหนึ่ง ได้ทำกิจในประเทศแห่งหนึ่งในบายนอกบ้านทุกวัน คนเลี้ยงโค คนหนึ่ง เห็นท่านแล้วคิดว่า 'พระผู้เป็นเจ้าย่อมลำบากเพราะแสงแดด' แล้วมิจฉื่อไส ได้ทำประรังมิด้วยเณาไม่ซัก ๔ ต้นถวาย อาจารย์ บางพวกกล่าวว่า 'เขาปลูกต้นซักในที่ใกล้จะร้าง งดบี้มิโล่' เขาท่า กาลแล้ว ด้วยบุญกรรมอันนันเนนั้นแหละ จึงเกิดในพวกเทพชั้น ทามฑุรชนะ ป่าไม้ซัก องค์ดงามอยู่ทุกกาลด้วยดอก ซึ่งถึงพร้อม ด้วยสีและกลิ่น อันส่องถึงกรรมในปางก่อนของเทพบุตรนั้น เกิดขึ้น แทบประดุจวิมาน เพราะเหตุนี้นั่นจึงปรากฏชื่อว่า 'เสริสกะ:' กิเทพบุตรนั่นท่องเที่ยวไปในเทพดาและมนุษย์ตลอดพุทธศักราช ๑ ใน พุทธปทมกาลนี้ เป็นผู้ชื่อว่า ควัมปิติ ในบรรดาสหุดอัสสกัณ๕ คน ของพระอัสเสระ มีมะเป็นต้น คำรองอยู่ในพระอรหัต เพราะ พระธรรมเทียนของพระผู้มีพระภาค."