มังคลัตถก์: คาถาเกี่ยวกับการให้และผลบุญ : หน้า 161/265

ประโยค ๙ - มังคลัตถก์นี้เป็นเปล่า เล่ม ๓ หน้า ที่ 161 ข้าพระองค์เป็นนายช่างชุนในเมืองนคร สำเร็จการอสัตยัคในที่ใกล้ เรือนของมหาเศรษฐีซึ่งว่า สะหะ และวัตถุที่ควรให้อนึ่งก็ไม่มีแก่ ข้าพระองค์ พวกยากไม่รู้จักทางไปโรงทานของอสัตยัค จึงถาม ข้าพระองค์ ข้าพระองค์ได้บอกทางแก่พวกเรา ดังนี้ แล้ว เมื่อจะ แสดงว่า “ผลนี้อ่อนผลผลิตเพราะกรรมมัน” จึงกล่าวว่าคาถาว่า [๑๔๔] “มีมันให้สิ่งที่ใคร เพราะเหตุนี้นั้น, ฝ่ามือเป็นแดนไกลออกแห่งรสอร่อย เพราะเหตุ- นั้น, ผลบุญย่อมสำเร็ Roth กับฝ่ามือของข้าพระองค์ เพราะการปฏิบัติอันประเสริฐนั้น”] [แก้รรอ] บรรดาทนเหล่านั้น บทความว่า ตน ปาณี กามโท ความว่า มือของข้าพระองค์ใบนี้หลังออกซึ่งสิ่งที่ใคร คือ ให้สิ่งที่ต้องการ ฯ ดูดันกัลยกู เพราะเหตุนี้นั้น คือเพราะเหตุสักกว่าการอธิบายที่ถาม ท่านผู้ดำเนินแล้วในคราวนั้น โดยแพรพ. มือของข้าพระองค์เป็นสุขภาพ ให้สิ่งที่ใคร และเป็นแดนไกลออกแห่งรสอร่อย คือเป็นแดนไกลออกแห่งวัตถุที่นำปรารถนา [๑๔๕] ในอรรถกถาอังฤกษ์เปิดวัตถุ พระอรรถกถาจารย์แสดง เขตแห่ง ๆ คำพูอย่างนี้ไว้ในคาถานี้แล้ว กล่าวว่า “มือนี่ให้สิ่งที่ใคร ด้วยเหตุว่าการบอกทางไปสู่เรือนของทานดี ซึ่งมีอรุณโมนานุญ ที่ผู้นำทำแล้วเป็นเบื้องต้น” ดังนี้ ไว้ในคาถาข้างหน้าอีก. ภูมามหาสุนทรว่า “บทกล่าวว่า ตน เม พุทธมอญจริยน”