พระปิ่นเจกฤษฎีและมาตรอันสำเร็จ : หน้า 156/265

ประโยค ๑ มังกรคติที่นี้เป็นปลิ เล่ม ๑ หน้า ๑๕๕ พระปิ่นเจกฤษฎี ผู้มีอายุ เราเที่ยวไปแล้วจึงออกมา เขาคิดว่า "พระผู้เป็นเจ้าไม่ตอบคำที่เราถาม พูดคำอันเสียท่านคงยังไม่ดีอะไร" จึงตรวจดูภายในเห็นปล่า เป็นผู้กล้าหกล้าก (แต่) ไม่กล้าหลับรับบตร เพราะความไม่รู้ว่าตรในเรือนสำเร็จแล้ว หรือยังไม่สำเร็จ เรียว่า "ท่านผู้เจริญ นิมนต์ท่านอธาสหน่อย" แล้วรีบไปยังเรือน รู้ว่าตตรสำเร็จแล้ว จึงส่งอุจจรูกคนหนึ่งไป ด้วยส่งว่า "ไปเถิด พ่อ จงไป นำมาตรของพระผู้เป็นเจ้าโดยเร็ว" เขาวิ่งไปนำมาตรแล้ว แล้วรีบไปบอกตามแล้ว ฟ่ออธธนบรรจุตรรจเต็มมาตร แล้วพูดว่า "ท่านจงให้ตรนี้ถึงพร้อม (ถาวร)แก่พระผู้เป็นเจ้าโดยเร็ว ฉันจะให้ส่วนบุญจากตตรนี้ก็สั้น" เขาไปโดยเรื่อแล้วอวยมาตรแก้พระปิ่นเจกฤษฎีย์ ใกล้แล้วเรวว่า "ท่านผู้เจริญข้ามเจ้าไปและมา ด้วยฝีเท้าชนเร็ว ด้วยคำว่า 'เวลานานแล้ว' เพราะผลแห่งฝีเท้าของ ข้าพเจ้านั้น ขอพาทะที่สามารถไปได้ ๕๐ โยชน ๑๐๐ โยชน และ ๒๑ โยชนง่กขึ้น เมื่อข้าพเจ้าแล้วมาลงมาแล้วไป สี่รั่ราอ้วนเพราะแสงแดด เพราะผลแห่งสี่รั่ราอ้วนเพราะแสงแดดนั้น ขออชาภคุณของข้าพเจ้าจงเป็นเช่นคิแสงพระอาทิตย์ ในที่ ๆ ข้าพเจ้าเกิดแล้ว นายให้ส่วนบุญแก้ข้าพเจ้าโน่นทบาดนนี้, เพราะผลแห่งส่วนบุญนั้น ขอบ้าพเจ้าเป็นผู้มีส่วนแห่งธรรมที่ท่านเห็นแล้ว" พระปิ่นเจกฤษฎีเจ้าว่า "ขอความปรารถนาสำเร็จอย่างนั้นเถิด" จึงอนุโมทนาด้วยอาคาของพระปิ่นเจกฤษฎีแล้วก็ลาไป. เขา