การสอนธรรมในพระพุทธศาสนา มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 3 หน้า 211
หน้าที่ 211 / 265

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเน้นการสอนพระธรรมที่เกี่ยวกับคนที่ถือศีลและการละเวร การวิจารณ์การกระทำที่ไม่ถูกต้อง ซึ่งเป็นภูมิปัญญาที่ส่งผลให้เกิดนรกหรือความทุกข์ เดินตามหลักการในพุทธศาสนา โดยเฉพาะในคำสั่งสอนและธรรมสูตรที่พระผู้มีพระภาคได้สั่งสอนแก่สาวกว่าอนาถปณิกะ เพื่อนำไปสู่ความสงบสุขในจิตใจ.

หัวข้อประเด็น

-การสอนพระธรรม
-ศีลและการละเวร
-อสังขิตธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค ๕ - มังคลดิตถีปิ้นเปล เล่ม ๓ หน้า ๒๑๑ "ชน (สัตว์) ผู้งมงาย ๔ จำพวกเหล่านี้ คือ ใส่เดือน ๑ นางนกด้องติวิธี ๑ นกคะเรียน ๑ พารามผู้นั้นหน้าในธรรมเนียม ๑ อย่ากลัวสิ่งที่ไม่ควรกลัว." [๒๐๐] เพราะฉะนั้น อันบุคคลผู้นี้เป็นผู้งมงาย ละเวราแล้ว สมนานเทตนูขับไล่เวร เพราะว่าบุคคลผู้อยู่ย่างนั้น ชื่อว่า ผู้มีศีล ด้วยเหตุนี้ พระผู้พระโอวาท เมื่อองค์แสดงธรรมแก่ท่าน อนาถปณิกะ จึงรำไรไว้ในเวร *สูตร ในปฐวีกนิบาต องค์ครูณิกาว่า "นเรใด ย่อมทำสัตว์มีปีราณ ให้ตกลงไป" กล่าวมสาวก ๑ ถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ให้แล้ว ในโลก ๑ ถึงกระของอื่น ๑ อื่น ๆ นเรใด ย่อมประกอบเนือง ๆ ซึ่งการดื่มสุราและเมรัย, นเรใดไม่ละเวรทั้ง ๕ แล้ว บัดทิตเรียกว่า 'ผู้ ทุศีล' เขามีปัญญามย ย่อมบังเกิดนรก เพราะ ความแตกแยกของกาย, นเรใด ไม่ทำสัตว์มีปีราณ ให้ตกลงไป ไม่กล่าวสาวกาว ไม่ถึงเอยสิ่ง ของที่เขาไม่ให้แล้วในโลก ไม่ถึงกระของชาย อื่น อื่น นเรใด ไม่ประกอบเนือง ๆ ซึ่งการ ดื่มสุราและเมรัย, นเรใด ย่อมละเวรทั้ง ๕ แล้ว บันฑิตเรียกว่า 'ผู้มีศีล,' เขามีปัญญา ย่อม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More