ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ - มังคลดิตถีปิ้นเปล เล่ม ๓ หน้า ๒๑๑
"ชน (สัตว์) ผู้งมงาย ๔ จำพวกเหล่านี้ คือ ใส่เดือน ๑ นางนกด้องติวิธี ๑ นกคะเรียน ๑
พารามผู้นั้นหน้าในธรรมเนียม ๑ อย่ากลัวสิ่งที่ไม่ควรกลัว."
[๒๐๐] เพราะฉะนั้น อันบุคคลผู้นี้เป็นผู้งมงาย ละเวราแล้ว สมนานเทตนูขับไล่เวร เพราะว่าบุคคลผู้อยู่ย่างนั้น ชื่อว่า ผู้มีศีล ด้วยเหตุนี้ พระผู้พระโอวาท เมื่อองค์แสดงธรรมแก่ท่าน
อนาถปณิกะ จึงรำไรไว้ในเวร *สูตร ในปฐวีกนิบาต องค์ครูณิกาว่า
"นเรใด ย่อมทำสัตว์มีปีราณ ให้ตกลงไป"
กล่าวมสาวก ๑ ถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ให้แล้ว ในโลก ๑ ถึงกระของอื่น ๑ อื่น ๆ นเรใด ย่อมประกอบเนือง ๆ ซึ่งการดื่มสุราและเมรัย,
นเรใดไม่ละเวรทั้ง ๕ แล้ว บัดทิตเรียกว่า 'ผู้
ทุศีล' เขามีปัญญามย ย่อมบังเกิดนรก เพราะ ความแตกแยกของกาย, นเรใด ไม่ทำสัตว์มีปีราณ ให้ตกลงไป ไม่กล่าวสาวกาว ไม่ถึงเอยสิ่ง ของที่เขาไม่ให้แล้วในโลก ไม่ถึงกระของชาย อื่น อื่น นเรใด ไม่ประกอบเนือง ๆ ซึ่งการ ดื่มสุราและเมรัย, นเรใด ย่อมละเวรทั้ง ๕ แล้ว บันฑิตเรียกว่า 'ผู้มีศีล,' เขามีปัญญา ย่อม