มังคลาดกที่เป็นปลด เล่ม 3 : หน้า 117/265

ประโยค - มังคลาดกที่เป็นปลด เล่ม 3 - หน้าที่ 117 [เรื่องมุขมะหะกะ] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์ (เกิด) เป็นบุตรเศรษฐี มีทรัพย์ประมาณ 80 โกฏิ ในเมืองพรานสรี โดยถูกล่วงไปแห่งมรรคา บิดา ได้สั่งเคราะห์หนองชาย จ่ายทรัพย์สร้างโรงทานไว้กลับประตูบ้าน ให้ทานใหญ่ อยู่ออกจากเรือน (เป็นลำดับมา) ในเวลาที่มุรเดินได้ เห็น โทษในกามและอานิสงส์ในบรรพชา ได้อมทรัพย์ทั้งสิ้นพร้อมกับ บุตรและภริยาให้บุตรหนองชาย แล้วออกจากเป็นภูมิ บำเพ็ญบุญและ อภิญญาให้เกิดแล้ว อยู่ในหมื่นวันประเทษ ฝ่ายน้องชายของดามาสั้น ได้ดูกรณหนึง จึงกล่าวว่า "เมื่อดลของพี่ชายยังมีชีวิตอยู่ ทรัพย์อันเป็น 2 ส่วน เราก็มูลลูกของพี่ชายเสีย" วันหนึ่ง (เขา) ได้คาดการณ์นั้นให้อมในแม่มิได้แล้ว อาบน้ำแล้วไปสู่เรือน ถูกภิษยา ของพี่ชายถาม ก็กล่าวว่า "เด็กนั้นเล่นอยู่แม่มิแล้ว หากไม่พบ" พี่จะร้องให้แล้ว ได้นั่งอยู่ พระโพธิสัตว์สรวรบเหตุ นั้นแล้ว คำรึกว่า "เราจะทำกิจนี้ให้ปรากฺฏ" จึงทะลาไปสู่เรือน น้องชายทางอากาศ ฉันโภชนอย่างดีน้องชายถวายแล้ว ถามวา "เด็กนั่นไปไหน ?" น้องชายตอบว่า "ตายเสียแล้วในที่สุดเล่นน้ำ ขอรับ" พระโพธิสัตว์กล่าวว่า "แนะคนชั่ว ก็ที่เข้าๆทำแล้ว ได้ปรากฏแก่เราว่า เจ้าสัตว์นั่นเสพเพราะเหตุนี้ มีหรือ ? ตัวเจ้าจะพิสูจน์สามารถทรัพย์ที่จะจบายายอยู่ ด้วยอำนาจมีราชัยเป็นต้นได้หรือ ? อากาสกระทำของนกที่ชื่อว่านกหกและของตัวเจ้า จะต่างอะไรกัน" เมื่อแสดงธรรมด้วยพุทธลีลาแก่น้องชาย ได้ภิบ