มงคลคาถาที่ปืนเปล เล่ม ๓ หน้า ๑๔๐ : หน้า 140/265

ประโยค ๕ : มงคลคาถาที่ปืนเปล เล่ม ๓ หน้า ๑๔๐ ในภูมิาหาขึ้นบก แก้วว่า "กิำคำใดที่ท่านกล่าวไว้ในอรรถกถา ชื่อทุกบทนี้ว่า "แต่คล่าสุดท้ายแห่งองค์ทั้งหมด เป็นองค์พิเศษ สำหรับสามเณรเท่านั้น คำนี้อาจไม่สมกับคำนี้ว่า "หรือว่าเมื่อมี ความอดทานะ ก็ยังรักษาง ๑๐ สีกาบา" ดังนี้." ถาว่าด้วยองค์ ๙ จบ. [๒๕] อรรถกาถูโบสถสูตร ว่า "ก็เมื่อคลุ่มจะเข้าจู๋โบสถ- ศิลนี้พึงตั้งใจว่า "พรหมนี้จักรักษาอาโบสถ' แล้วตรวจตราการ กระทำอาหารเป็นต้นเสียแต่ในวันนี้เดียว ด้วยพูดว่า "พวกท่านพึ่ง ทำสิ่งนี้และสิ่งนั้น" ในวันอุโบสถ พึงเปล่าวาจาสามนาทรงอองค์โบสถใน สำนักงานของภิกษุหรือภิกษุณี ของอุปาสกหรืออุปาสิกา ผู้จัดลักษณะ ของศีล ๑๐ แต่ซ้ำๆ แต่เมื่อไม่รู้นา ฟิ้งศู ฉถิญาณว่า "พวกท่านพึ่ง อธิษฐานอัปสถที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้" เมื่อไม่ได้นำ ฟิ้ง อธิษฐานด้วยตนเองก็ได้ แต่ควรทำการเปลี่ยนจากโดยแท้ เมื่่อเข้า จำอุโบสถ ไม่ควรจัดแจงงานที่เกี่ยวกับการเบียดเบียนผู้อื่น ควร ทำการนั้นอายุและวุฒิให้ล่วงไป. อย่าง พึงเป็นผู้ว่ากะภูมิผู็ ตรบเป็นประจำ ได้อาหารในเรือนบริโภคแล้ว พึงไปสู่การฟังธรรม หรือพึงมนสิการของบรรดาลอามน ๓๗ อามนอย่างใดอย่างหนึ่ง." [๑๐] ภิกษุโบสถสูตรนี้ว่า "จำเดิมแต่การสมาทานศีล ผู้ รักษาอาโบสถไม่ควรทำก็อะไร ๆ อย่างอื่น ควรให้ลุล่วงไปด้วยการ ฟังธรรมอันเป็นหลักฐาน เพราะเหตุนี้ พระอรรถกาถาร