ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มังคดลักษณะแนบนี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๘๔
พิเศษ พระผู้มีพระภาคทรงประสงค์เอาแล้ว ในบวกว่า นิภฎทญ์โฑ
นี้ เหตุนี้ พระอรรถากรจึงกล่าวว่า ชุปฎ ทนฺถ สุมฺพุ โอวาท อุปกรณ์ กถาล่าวถึงการวางท่อนไม้และศัตรา ก็เพื่อจะแสดงความที่เครื่องเบียดเบียนผู้อื่น กล่าวคือ เครื่องลงโทษ อันธรรมาจารย์สมาจารบุตรคนเสียแล้ว เพราะเหตุนี้ พระอรรถกาจารย์จึงกล่าวว่า "ปรุปฏตดตาย" ดังนี้เป็นต้น หากกล่าวเพื่อความเป็นเครื่องเบียดเบียนไม่. แม้วาจากรงกลัวตบป บันทิตพิราบว่า พระอรรถกาถายังกว่าสลลซพท์ อนพระผู้มีพระภาครัส แล้วในบทว่า สุขู นี้ ความละอายนี้ ของคนที่ประกอบด้วยความรังเกียจบาป จะเป็นการไม่กลัวบาป หากมิ (คือเป็นการกลัวบาป (โอฑุตปุป) ไปในตัว) เพราะเหตุนี้นั่น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า ลสุขี คำนั้นเท่านั้น มีบุญว่าาาา เพราะเหตุไร ? พระอรรถกาจารย์จึงกล่าวว่า ทัย เมตกจิตติ อานนฺโญ ดังนี้ ทายาท ยมย่อเป็นไปในอรรถแห่งกรณาสพท์ เหมือนอย่างกรณาสพท์ในคำว่า 'อทยา- ปุณโน' เป็นดังนี้ มีใช้หรือ ? มีวิสํบาวา ขึ้นจริง ก็แต่ว่า ทายาทนี้ ทำผลกว่าฉบับธรรมให้เป็นภิกษณ์ที่นาไปแล้วในภายในเป็นไปอยู่บ่อยเป็นไปในอรรถแห่งกรณาสพท์ และกรณาสพท์ เพราะเหตุนี้ พระอรรถกาจารย์จึงกล่าวว่า ทายาทพบ คันเป็นไปในอรรถแห่งมณฑลคำภ์ในนี้ดี. ธรรมชาติดีในบุคคลรักใคร คืออ้ายไอ เหตุนัน ธรรมชาตินั้น ชื่อว่า เมตตา เมตตาของจิตนี้เอง เหตุนี้จิตนี้ ชื่อว่า มีเมตตา จิตมีเมตตาของบุคคลนั้น (มีอยู่) เหตุนี้