เรื่องราวของเด็กและทรัพย์สมบัติ : หน้า 121/265

ประโยค 5-8 "ในเวลานั้น ยานนั้น ทรัพย์ เป็นของของเจ้า. เด็กนั้นถือเอคำของคนเหล่านั้น กล่าวว่ามันเป็นตัวของเรา" ลำดับนั้น อาวุของเด็กนั่นจึงคิดว่า "เดี๋ยวนี้ เด็กคนนี้ยังพูดอย่างนี้เทียว, ในเวลาตีโจ้นั้น มันก็จะพิงให้แบ่งทรัพย์สมบัติในท่ามกลาง. เราจักทำกิจที่ควรทำมันเสียแต่ในเวลาดังกล่าว" วันหนึ่ง เขาถือมืดแล้วพูดชวนเด็กนั่นว่า "มายืนลูก ไปปากเถอะ" เขาพาเด็กนั้นไปสู่ป่าแล้ว ม dead คนนั้นผู้อยู่ ๆ แล้วทิ้งลงในหลุม กลับไว้ด้วยดินรวน" ประโยค 14-17 พระอรรถกถารย์ กล่าวไว้ในอรรถกถาดกว่า "แม้อ.ค้นดูกเศรษฐกิจความเป็นเศรษฐีได้ (ก็) เพราะถวายบิณฑบาตแก่พระปัญจกุทพุทธนามว่า ตรศสีดู (ที่ม่าหลานในป่า) นี้." เพราะเหตุนี้ ถ้าเศรษฐีทั้ง ๒ นั้น เป็นคนเดียวกันโดยเนื้อความ, อรรถแห่งมั่งคั่งชาติก็, คึดแล้ว, ถ้าต่างกัน ก็ นิจะถูก. คำว่านี้ อันผู้ปราชญ์สอบสวนดู เทอญ. เรื่องจนมัยทะจบ. กฏว่า ด้วยการสงเคราะห์ชุษฎี จบ.