การสงเคราะห์และมงคลในชีวิต : หน้า 110/265

ประโยค ๕๖ - มังคลดิถีกนี้เป็นแปล เล่ม ๓ หน้า ๑๑๐ ของกิน ผ้านุ่งห่ม ทรัพย์และธัญญาหารเป็นต้น ตามกำลัง ชื่อว่า การสงเคราะห์ การสงเคราะห์นั้น พระผู้พระภาคตรัสว่าเป็น มงคล เพราะเป็นเหตุบรรลุคุณแห่งความดีงาม อันเป็นไปในกิจจรรยา มีความสวรรเสริญเป็นต้น และเป็นไปในสัมปรายภพ มีกรณีสุดดีเป็นต้น เพราะฉะนั้น การสงเคราะห์ญาตินี้ บุคคลควรทำแท้ อันนี้ ผู้ทำญาติกาสังฆะนั้น ชื่อว่า ทำตามเย็นพระโพธิสัตว์ แท้จริง พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย เมื่อจะประพฤติภาษิตของพระราชกิจก็ได้ทำการสงเคราะห์ญาติหลาน. ในข้อนี้ มีเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ (เป็นอุปฐาน) [เรื่องสุดท้าย] [๕๔] ในอดีต คำ พระโพธิสัตว์อาสนพระราชเป็นสุขมี สุขเป็นอันมากแวดล้อม อยู่ในป่าใช่ไหม? ภายหลัง วันหนึ่ง พระเจ้าพาราณสี เสด็จประพาสพระราชอุทยาน ตลอดวันยังคำ เมื่อพระอาทิตย์อัลงคงแล้ว จึงได้เสร็จเข้าสู่พระนครด้วยพระราชรถ คนทั้งหลายได้พักราชนั้นไว้ในพระลานหลวง. เมื่อฝนตกอยู่ตลอด ราศี สุขที่สลีงไว้ในราชสกุล ก็พากันลงจากพระราชมณเฑียร คิดหนังหัว และหนังผุกรราชรถ. ในวันรุ่งขึ้น คนทั้งหลายทราบลูก พระราชว่า "บ้านแต่สมมติเทว สุนัขทั้งหลายเข้ามาโดยทางท่อบ่น คัดหนังหัวและหนังผุกรราช. พระราชากรสั่งคำของคนเหล่านนั้นแล้ว ก็ทรงพิธีรดน้ำสงฆ์หลาย จึงดำรัสว่า "พวกท่านงาม่า สุนัขทั้งหลาย ในสถานที่พวกท่านพบเห็นแล้วเสีย" จำเดิมแต่นี้มา.