ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มังคลัตถีที่เป็นเปล เล่ม ๑ หน้า 244
"บำทิติเห็นภัยในนรกทั้งหลายแล้ว พึงด
วันบาปทั้งหลายเสียดิ พึงสมาทานิธรรม
แล้ววดวัน เมื่อความมาบัง rมืออยู่ ชนไม่ผิง
เมียดเบียนสัตว์ และร้อยไม่พึงพูดมาสา และ
ไม่พึงหยิบของของที่เขาไม่ให้ และพึงเป็นผู้
ยินดีด้วยภาระของตน พึงดภาระของคุณ
อื่น และไม่พึงดื่มเมรัยสุราอันยังจิตให้หลง"
อรรถกถาคำคัสดุว่า ว่า "ศีล ๕ พระผู้มีพระภาคเจ้าว่าสวา
อริยธรรม ในคำว่า อริยสมามาย นี้ สองบงว่า เมรี
วารุติ ความว่า ชั่งเมริยา อย่าง และสุรัส อย่าง
[๒๐] เพราะฉะนั้น กุลเดนาตนผู้นี้ว่าสืออิธรรม
อันสาวชุนควรสมาทานแท้ เพราะบุคคลเมื่อสมาทานกุลเดนตนผู
บับไว้เรือนนั้น ชื่อว่าย่อมให้ทานว่านักวิธี อันมีผลมากว่า. จริง
อย่างนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสท่านว่า อย่างไว้นกภูกับสูตร โดย
ชื่อว่าอัญ อย่างว่า "ญาณกล่าวคือการให้ดเป็นนิยย์ มีผลมาก
กว่ายัญโดยปกติ ยัญ กล่าวคือความให้ว่าร มีผลมากว่ายัญกล่าวคือการ
ให้ดเป็นนิยย์นั้น ยัญ กล่าวคือการถึงสรรมก็มีผลมากว่ายัญกล่าวคือ
การให้ทานนั้น ยัญ กล่าวคืออึศัล ๕ มีผลมากว่ายัญกล่าวคืออาริง
สรณะนั้น"
[๒๓] ก็ในอรรถกถากฎุว่านสูตรนั้น ท่านกล่าวเนื้อความว่า
* มิน ปู ๑/๓๕.